балбату́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. балбату́ха балбату́хі
Р. балбату́хі балбату́х
Д. балбату́се балбату́хам
В. балбату́ху балбату́х
Т. балбату́хай
балбату́хаю		 балбату́хамі
М. балбату́се балбату́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

балбату́ха ж., разг.

1. болту́нья, тарато́рка, трепа́чка; (словоохотливая — ещё) балагу́рка;

2. (выдумщица) вру́нья, спле́тница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балбату́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Жан. да балбатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балбату́ха ж разм Schwätzerin f -, -nen, Pláudertasche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

балбату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек, які занадта многа гаворыць, пустаслоў.

Абяцанні балбатуна.

|| ж. балбату́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балбату́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Ласк. да балбатуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балагу́рка гавару́ха, -хі ж.; балбату́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

babbler [ˈbæblə] n. балбату́н; балбату́ха; лапату́н; лапату́ха; марнасло́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chatterbox [ˈtʃætəbɒks] n. infml балбату́н; балбату́ха; лапату́н; лапату́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blabber​1 [ˈblæbə] n.

1. балбату́н; балбату́ха

2. балбатня́, пустасло́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)