atomic age

а́тамны век, суча́сная эпо́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

агрэ́сія, ‑і, ж.

Узброены напад адной краіны на другую з мэтай захопу чужой тэрыторыі, заняволення народаў, эканамічнага ці палітычнага падпарадкавання. Ваенная, імперыялістычная, узброеная агрэсія. □ На зброю агрэсіі — атамны гром.. Навекі сваю забарону кладзём. Танк.

[Лац. aggressio — прыступ, напад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забаро́на, ‑ы, ж.

Наказ не рабіць чаго‑н. [К. Чорнаму] было забаронена працаваць, ды забарона была фактычна лішняй — ён не мог працаваць. Мележ. На зброю агрэсіі — атамны гром, Кладзём сваё двухсотмільённае вета, Навекі сваю забарону кладзём. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́та, нескл., н.

Забарона, адмена якіх‑н. рашэнняў. Права вета. □ На ідэі камунізма Не накласці вета, І прайшлі яны без візы Усе часціны свету. Дзяргай. Мы, разам з усімі народамі свету, На зброю агрэсіі — атамны гром Кладзём сваё двухсотмільённае вета. Танк.

[Ад лац. veto — забараняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

atomic

[əˈtɑ:mɪk]

adj.

1) а́тамны

atomic research — а́тамнае дасьле́даваньне

2) прыво́джаны ў рух а́тамнай энэ́ргіяй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

котёл кацёл, род. катла́ м.;

а́томный котёл физ. а́тамны кацёл;

попа́сть в котёл воен. тра́піць (папа́сці) у кацёл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

atomár

a

1) а́тамны, я́дзерны

2) фіз., хім. атама́рны

~e Wáffen — а́тамная збро́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méiler

m -s, -

1) во́гнішча для выпа́львання ву́галю

2) фіз. рэа́ктар, кацёл (атамны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

а́томный а́тамны;

а́томная эне́ргия физ. а́тамная эне́ргія;

а́томное ору́жие а́тамная збро́я;

а́томное ядро́ физ. а́тамнае ядро́;

а́томная ма́сса физ. а́тамная ма́са.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэа́ктар, ‑а, м.

1. Электрычны апарат для абмежаваныя велічыні токаў кароткага замыкання ў ланцугах пераменнага току.

2. Апарат для ажыццяўлення хімічных рэакцый пры пэўных тэмпературах і цісках.

3. Устаноўка для атрымання атамнай энергіі, заснаваная на выкарыстанні ланцуговай рэакцыі дзялення атамных ядраў.

•••

Атамны (ядзерны) рэактар — тое, што і рэактар (у 3 знач.).

Цяжкаводны рэактар — рэактар, у якім замаруджвальнікам нейтронаў служыць цяжкая вада.

[Ад лац. re — проці і actor — тое, што дзейнічае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)