прыгаво́р м. канц., юрыд. Úrteil n -(e)s, -e; Verdíkt [vɛr-] n -(e)s, -e; перан. Úrteil n, Be¦úrteilung f -, -en;

апраўда́льны прыгаво́р Fréispruch m;

адмяня́ць прыгаво́р das Úrteil widerrúfen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дакуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Дзелавая папера, якая служыць доказам чаго‑н. ці пацвярджае права на што‑н. Апраўдальны дакумент. Прыходныя і расходныя дакументы.

2. Пісьмовае пасведчанне, якое пацвярджае асобу прад’яўніка. У вагоне загаманілі, пасажыры стоўпіліся ў калідоры — ля выхаду з вагона два вайсковыя правяралі дакументы. Хадкевіч. Васіль зайшоў у будку, падаў вартаўніку свой дакумент. Кулакоўскі.

3. Пісьмовы акт, грамата, здымак і пад., якія маюць значэнне гістарычнага паказання, сведчаць аб чым‑н. Архіўныя дакументы. Дакумент гістарычнай важнасці. □ У штабе атрада мне паказалі адзін з шматлікіх дакументаў мужнасці. Два лісточкі паперы, на якіх .. Гаварылася аб змаганні і смерці васемнаццаці герояў пагранічча. Брыль.

[Ад лац. documentum — доказ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысу́д м. юрыд. Úrteil n -s, -e;

абвінава́ўчы прысу́д Schúldspruch m -(e)s, -sprüche, Verúrteilung f -, -en;

апраўда́льны прысу́д Fréispruch m;

смяро́тны прысу́д Tódesurteil n;

вы́несці каму-н. прысу́д ein Úrteil über j-n fällen;

прыве́сці прысу́д у выкана́нне ein Úrteil vollstrécken неаддз. [vollzíehen* неаддз.]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wyrok, ~u

м.

1. юр. прысуд, прыгавор, вырак;

wyrok uniewinniający — апраўдальны прыгавор;

wyrok zaoczny — завочны прыгавор;

wyrok śmierci — смяротны прысуд;

2. перан. воля, прысуд, наканаванне;

wyrok boski — божая воля;

wyrok losu — прызначэнне лёсу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пригово́р м.

1. (судебный) прыгаво́р, -ру м.; прысу́д, -ду м.;

вы́нести пригово́р вы́несці прыгаво́р;

оправда́тельный пригово́р апраўда́льны прыгаво́р;

сме́ртный пригово́р смяро́тны прыгаво́р (прысу́д);

привести́ пригово́р в исполне́ние прыве́сці прыгаво́р (прысу́д) у выкана́нне;

2. (постановление) пастано́ва, -вы ж.; (решение) рашэ́нне, -ння ср.;

3. перен. прысу́д, -ду м., прыгаво́р, -ру м., вы́рак, -ку м.;

что ни сло́во — пригово́р што ні сло́ва — прысу́д (вы́рак);

4. (прибаутка) обл. пры́маўка, -кі ж., прыгаво́рка, -кі ж.;

◊

голова́ с покло́ном, язы́к с пригово́ром погов. галава́ з пакло́нам, язы́к з прыгаво́ркай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)