Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Бяро́зка ’расліна бярозка палявая, Convolvulus arvensis L.’ (Кіс.). Рус.берёзка, укр.бере́зка, бері́зка ’тс’. Да бяро́за (гл.): лісточкі бярозкі могуць нагадваць лісточкі некаторых відаў маладой бярозы. Але не выключаецца, што тут маем назву ад кораня са значэннем ’плясці, аплятаць’: *bеrezъka (усх.-слав.) < *berz‑ ’аплятаць’ < *ob‑verz‑ (дэкампазіцыя) да слав.*verz‑: *vьrz‑ ’вязаць, плясці’. Так Краўчук, Белар. лекс., 85. З фанетычных меркаванняў не пераконвае Мельнічук, Мовознавство, 1962, № 2, 21 (дэфармацыя назваў тыпу берлозга́).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́жалапаць ’выжлуктаць, выхлебтаць’ (Сцяц., Зэльв.). Запазычанне з польск.wyżlopać ’выхлебтаць, прагна выпіць, апаражніць’, якое ў сваю чаргу з літ.žliaũbti ’прагна есці, лопаць, аплятаць’ (Малько, Бел.-польск. ізал., 90).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
umfléchten
*vt (mitD) аплята́ць, абвіва́ць (што-н. чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шчака́ж. Wánge f -, -n, Bácke f -, -n;
◊
аплята́ць за абе́дзве шчакі́разм. mit vóllen Bácken káuen, sich (D) béide Bácken vóllstópfen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
spléißen
*
1.
vt
1) кало́ць (лучы́ну)
2) марск.аплята́ць (кана́ты)
2.
vi(s) раско́лвацца, трэ́скацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)