Невялікі ручай. Дзе ціха бяжыць ручаіна З празрыстай крыніцы лясной, Стаіць маладая каліна У белым убранні вясной.Матэвушаў.Павел знайшоў тры ручаіны, што выцякалі з возера.Ваданосаў.Лугамі ды пералескамі ішла вясна, разлівалася ручаінамі, першымі жаваранкамі спявала ў небе.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачакаць некаторы час. [Васіль Бусыга:] — Не, трэба счакаць яшчэ: а ну ж з’явіцца Саўка з добраю навіною.Колас.[Капітан] .. трохі счакаў і затым цвёрдай рукой загадна штурхнуў [Турка] ў спіну.Быкаў.Мікалай Пятровіч счакаў, пакуль стане ціха, і ўрачыста загаварыў.Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траску́н, ‑а, м.
1. Жук сямейства лістаедаў, які ўтварае трэск трэннем кончыка брушка аб надкрыллі.
2.Разм. Моцны мароз. — Спі, сынок! — азвалася спрасонку маці. Ён ціха пасядзеў на ложку, пакруціў галавою і, прыслухаўшыся да цемнаты, уцяміў — страляў мароз-траскун у сцяне.Капыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узахлёб, прысл.
Разм. Захлёбваючыся; таропка; заўзята. Сябры віншавалі разбуджанага Руневіча, зноў віншавалі адзін аднаго, ціха, узахлёб смяяліся.Брыль.Не чакаючы далейшых пытанняў, [Мікешка] ўзахлёб пачаў расказваць, што здарылася ў воданапорпай вежы.Беразняк.Не ўмеюць часам і крытыкаваць. Крытыкуюць — на знішчэнне. Хваляць — узахлёб.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эпі́фара, ‑ы, ж.
Спец. Стылістычная фігура, якая характарызуецца паўтарэннем аднаго і таго ж слова, рытмічных канструкцый, выразаў у канцы вершаваных радкоў або сумежных адрэзкаў мовы, напрыклад: «Ціхі і сіні блішча над хатай Неба прастор. Ціха гайдае ліпа над хатай Лісцяў узор».Багдановіч.
[Ад грэч. epiphóra — паўтарэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́драна,
1.Прысл.да ядраны (у 2–6 знач.).
2.безас.узнач.вык. Пра свежае, халаднаватае надвор’е. Змяркалася. Патухла сонца за лесам, прыціскаў мароз, было ядрана і ціха.Капыловіч.Васіль ляжыць на мяккай, мокрай ад расы траве. Свежа, нават ядрана.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
resignation
[,rezɪgˈneɪʃən]
n.
1) адмо́ва f., адрачэ́ньне n.
2) пісьмо́вае паведамле́ньне аб адрачэ́ньні ад стано́вішча
3) пако́ра f., ціхмя́насьць f.
with resignation — пако́рна, пако́рліва, ціхмя́на, ці́ха
She bore the pain with resignation — Яна́ пако́рліва перано́сіла боль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
względnie
1. адносна, параўнальна;
względnie cicho — адносна ціха;
2.разм. нядрэнна; няблага; нішто сабе;
dzieci uczą się względnie — дзеці вучацца няблага
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
але́Iзлучн.
1. (супрац.) áber, doch, jedóch;
яна адка́звала ці́ха, але́ ўпэ́ўнена sie ántwortete léise, aber entschíeden;
2. (далуч.) áber;
вёскі малы́я, але́ будынкі но́выя die Dörfer sind klein, aber die Häuser sind neu
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
назаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каму і без дап.
Часта прыставаць да каго‑н., турбаваць каго‑н., дакучаць каму‑н. Два дні хлопчыкі назалялі бацькам і суседзям сваімі роспытамі пра партызанаў.Паўлаў.Увечары над ракой было ціха, вельмі прыемна, і нават не назалялі камары.Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)