утры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Падаць (падаваць) у перабольшаным выглядзе; сказіць (скажаць) давядзеннем чаго‑н. да крайнасці. Утрыраваць думку. □ — «Як табе служыцца, з кім табе дружыцца?» — весела прадэкламаваў сын і гэтак жа весела адказаў: — Добра, бацька.. Не трэба многа думаць. Усё робіш па камандзе... — Не ўтрыруй, калі ласка. Ты не бяздумны аўтамат. Шамякін.

[Ад фр. outrer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апеля́цыя ж

1. юрыд Berúfung f -, -en;

пада́ць апеля́цыю Berúfung éinlegen;

2. (зварот) Appéll m -(e)s, -e;

апеля́цыя да грама́дскай ду́мкі Appéll an die öffentliche Méinung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́ручыць (БРС, Бяльк., Яруш.). Рус. вы́ручить, укр. ви́ручити. Ст.-рус. вытворнае з прыст. вы‑ ад згубленага ручити ’паручыцца’, якое ад рука (Сразнеўскі, 3, 200). Булахоўскі (Деэтимологизация, 187) лічыць, што зыходным быў вобраз ’падаць руку выратавання’. Значэнне ’выручыць грошы’ ўзнікла лексіка-семантычным спосабам на базе першага значэння і, як лічыць Булахоўскі (там жа), праз прамежкавае прадстаўленне ’выратавацца ад страты’ (Шанскі, 1, В, 231).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распада́цца ’разрывацца, выбівацца з сіл’ (лаг., Жд. 3); роспа́даны ’гнілы, сапсаваны (пра грыбы)’, роспа́сціса ’разарвацца’: душа роспадзецца, як старые запоюць (ТС). Сюды ж, магчыма, і рэдкае распа́дак ’глухое месца’: зблудзіў, зайшоў у нейкія распаткі (Сцяшк.), параўн. фармальна ідэнтычнае, але семантычнае далёкае рус. распа́док ’вузкая даліна ў гарах, лагчына’. Да па́даць (гл.), у тым ліку ад стомы. Параўн. роспадзень, роспаднік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тру́хнуць ‘трухлець, парахнець, трупехнуць’ (Некр. і Байк., ТС), трухну́ць ‘гніць’ (Яруш.), сюды ж тру́хнуць ‘баяцца, падаць духам’ (Ласт.), ‘многа і позна спаць’ (полац., Нар. лекс.). Параўн. укр. трю́хнути ‘гніць, трухлець’, рус. тру́хнуть ‘тс’, серб. тру̏нути ‘трухлець, раскладацца’, харв. truhnuti ‘спаць, ленавацца’, славен. trohnẹ́ti ‘гніць’. Прасл. *truxъnǫti, магчыма, і *trǫx(ъ)nǫti з другаснай назалізацыяй (Сной у Бязлай, 4, 231), параўн. труха́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sínken

* vi(s)

1) па́даць, апуска́цца; паніжа́цца

den Kopf ~ lássen* — апусці́ць галаву́; паве́сіць галаву́, па́даць ду́хам

in Óhnmacht ~ — млець, тра́ціць прыто́мнасць

den Mut ~ lássen* — па́даць ду́хам

die Stadt sank in Trümmer [in Ásche] — го́рад ператварыўся ў руі́ны

er ist in méiner Áchtung gesúnken — ён паў у маі́х вача́х

2) апуска́цца (пра туман, паветраны шар і да т.п.)

die Sónne sinkt — со́нца захо́дзіць

3) ісці́ [апуска́цца] на дно

4) памянша́цца, слабе́ць (пра ўплыў, давер і г.д.)

5) апуска́цца, па́даць (маральна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

skinąć

зак. кіўнуць;

skinąć głową — кіўнуць галавой;

skinąć ręką — а) кіўнуць рукой;

махнуць рукой (падаць знак)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

поверга́ться

1. уст. валі́цца, па́даць; ру́шыцца;

2. перен. упада́ць; (погружаться) апуска́цца; аго́ртвацца (чым);

3. страд. зва́львацца, валі́цца; кі́дацца; кла́сціся; звярга́цца, зрына́цца; перамага́цца, адо́львацца; прыво́дзіцца; наганя́цца; аго́ртвацца; см. поверга́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

класціся, лажыцца / не спяшаючыся: укладвацца (разм.); падаць, валіцца / перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

праця́гваць

1. (прадоўжыць) fórtfahren* vt; fórtsetzen vt, wéiterführen vt; гл тс працягнуць;

2. (падаць) (áus)strécken vt;

праця́гваць руку́ die Hand áusstrecken;

3. (праз што-н) dúrchschleppen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)