некарэ́ктны, ‑ая, ‑ае.

1. Нетактоўны ў абыходжанні з людзьмі; няветлівы, недалікатны. Некарэктны чалавек. // Уласцівы такому чалавеку. Некарэктныя паводзіны.

2. У шахматах — памылковы, няправільна разлічаны. Некарэктны ход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фігля́рства, ‑а, н.

1. Уст. Занятак, прафесія фігляра (у 1 знач.).

2. Разм. Паводзіны або выхадка фігляра (у 2 знач.). Фіглярства было яму не да твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́мінг

(ад англ. groom = чысціць каня)

камфортныя паводзіны млекакормячых, якія выражаюцца ў доглядзе футра і адрасаваны іншай асобіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БІХЕВІЯРЫ́ЗМ

(ад англ. behaviour паводзіны),

адзін з пашыраных кірункаў у сучаснай зах. псіхалогіі. Засн. у 1913 амер. псіхолагам Дж.Уотсанам. Эксперым. асновай біхевіярызму паслужылі даследаванні амер. псіхолагам Э.Торндайкам паводзін жывёл. Працягваючы механістычны кірунак у псіхалогіі, біхевіярызм атаясамліваў свядомасць і паводзіны, зводзіў псіхічныя з’явы да рэакцый арганізма, а ўсё пазнанне — да ўтварэння ў арганізмах (уключаючы і чалавека) умоўных рэакцый. У 1920-я г. біхевіярызм распаўся на шэраг кірункаў, якія спалучалі асн. дактрыну з элементамі інш. тэорый (гештальтпсіхалогіі, псіхааналізу), узнік неабіхевіярызм. Ідэі біхевіярызму паўплывалі на лінгвістыку, антрапалогію, сацыялогію, семіётыку і сталі адным з вытокаў кібернетыкі.

Літ.:

Ярошевский М.Г. История психологии. 3 изд. М., 1985.

т. 3, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

самасто́йны, -ая, -ае.

1. Які існуе асобна ад іншых; незалежны.

Самастойная дзяржава.

Жыць самастойна (прысл.).

2. Здольны дзейнічаць сам, без чужой дапамогі.

С. чалавек.

Самастойныя паводзіны.

3. Які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву.

Самастойнае даследаванне.

|| наз. самасто́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агрэ́сія, -і, ж.

1. Дэструктыўныя паводзіны або форма адносін, якія наўмысна прычыняюць шкоду інш. асобам, аб’ектам нападзення.

А. падлеткаў.

2. Паводле міжнароднага права незаконнае прымяненне ўзброенай сілы адной дзяржавай супраць суверэнітэту, тэрытарыяльнай недатыкальнасці або палітычнай незалежнасці другой дзяржавы.

Імперыялістычная а.

|| прым. агрэсі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

abrupt [əˈbrʌpt]adj.

1. ху́ткі, неспадзява́ны, нечака́ны

2. рэ́зкі, гру́бы (пра паводзіны, манеры)

3. круты́ (пра спуск, схіл)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

monkey [ˈmʌŋki] n.

1. ма́лпа

2. infml жва́вае і сваво́льнае дзіця́;

monkey business infml несумле́нныя або́ дурны́я паво́дзіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tchórzliwy

tchórzliw|y

баязлівы, палахлівы, пужлівы;

~e zachowanie — палахлівыя паводзіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wzorowy

wzorow|y

узорны, прыкладны; выдатны;

zachowanie ~e — прыкладныя паводзіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)