white

[hwaɪt]

1.

n.

1) бе́лы ко́лер

2) бель f., бе́льле n., белізна́, бе́ласьць f.

3) бе́лая фа́рба, бялі́ла n.

4) бе́лая во́пратка

5) бе́лыя пля́мы ў дру́ку

6) бе́лы чалаве́к (бе́лае ра́сы)

2.

adj.

1) бе́лы

2) бяля́вы, белава́ты

3) бле́дны

to turn white with fear — зьбяле́ць ад стра́ху

4) серабры́сты, сівы́

white hair — сівы́я валасы́

5) сьне́жны

a white winter — сьне́жная зіма́

6) беззага́нны; чы́сты; няві́нны

7) бе́лы (у паліты́чным сэ́нсе)

•

- bleed white

- white meat

- white wines

- whites of the eyes

- white of an egg

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hock​1 [hɒk] n.

1. шы́нка, кумпя́к

2. BrE бе́лы рэйнве́йн

3. infml закла́д

♦

be in hock to smb. быць каму́-н. ві́нным/вінава́тым

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

альбіні́зм

(фр. albinisme, ад лац. albus = белы)

адсутнасць пігментнай афарбоўкі скуры, валасоў, радужнай абалонкі вачэй у чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

акру́гласць, ‑і, ж.

Уласцівасць акруглага. Вячэрняя сукенка з цёмнага аксаміту, з вялікім дэкальтэ яшчэ больш падкрэслівала матава-белы, крыху з ружовым адценнем колер скуры, акругласць грудзей, шыі, плячэй. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́світкам, прысл.

Перад світаннем. Уставаць досвіткам. □ Досвіткам, калі яшчэ нават не выганялі кароў, я ўжо стаяў з вудамі ля.. хаты. Ляўданскі. Досвіткам за садам падняўся белы густы туман. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільсні́цца і льсні́цца, ‑ніцца; незак.

Блішчаць, адсвечваць (пра гладкую паверхню). Паравозік быў зроблены з бярозы-чачоткі, ільсніўся, як шкло. Пестрак. Дарога гладкая, слізкая, бліскучая. Ільсніцца сліпучы белы снег. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўго́лы, ‑ая, ‑ае.

Амаль голы. На тым баку, паміж лазы й трысця, З густых кустоў вылазячы паволі, Ішоў дзікун, абдзёрты і паўголы, Трымаючы з апучкі белы сцяг. З. Астапенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маскіро́вачны вайск Tárn(ungs)-;

маскіро́вачны хала́т Tárnhemd n -e(s), -en; Schnéehemd n (белы);

маскіро́вачная кама́нда Tárntrupp m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бяля́сы ’белаваты, з белымі плямамі’ (Нас.). Вытворнае ад бе́лы. Параўн. рус. беле́сый, польск. białasy, славац. belasý. Гл. Трубачоў, Дополн., 1, 148.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́пнаўка ’расліна сямейства гваздзікавых, Gypsophila L.’ (Кіс., БРС). Назва дадзена за белы (як бы з вапны, мелу) корань (БелСЭ, 2, 593).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)