justice [ˈdʒʌstɪs] n.

1. справядлі́васць

2. правасу́ддзе, юсты́цыя;

bring smb. to justice адда́ць каго́-н. пад суд

3. BrE суддзя́ (ужываецца перад прозвішчам)

♦

do smb./smth. justice ацані́ць нале́жным чы́нам;

To do her justice, she is really very beautiful. Трэба прызнаць, яна сапраўды вельмі прыгожая.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

камо́ра

1. Кантрольны пункт лясніцтва (Колас. Нёманаў дар).

2. Ст.-бел. Кантора, куды ўносяцца розныя пошліны і штрафы; тамюжня; кладовая, свіран; кантора для якой-небудзь мэты (Нас. АУ).

3. Будынак для складвання сена (Староб. ДАБМ).

4. Суд (у ст.-бел. мове).

□ в. Камора Слуцк.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пра́вый​II

1. (не виноватый) невінава́ты;

суд призна́л его́ пра́вым суд прызна́ў яго́ невінава́тым;

2. (справедливый) справядлі́вы; (правильный) пра́вільны; (резонный) слу́шны;

на́ше де́ло пра́вое спра́ва на́ша справядлі́вая;

3. (говорящий, поступающий правильно) / ты прав, вы пра́вы твая́ пра́ўда (ты ма́еш ра́цыю), ва́ша пра́ўда (вы ма́еце ра́цыю);

она́ оказа́лась права́ в свои́х подозре́ниях пра́ўда была́ яе́, калі́ яна́ падазрава́ла (яна́ ме́ла ра́цыю, калі́ падазрава́ла);

вы соверше́нно пра́вы ва́ша пра́ўда (вы ма́еце ра́цыю).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

fórdern

vt

1) патрабава́ць

er fórdert zu viel — ён зана́дта патрабава́льны

2) вымага́ць

3) выкліка́ць

vor Gerícht ~ — выкліка́ць у суд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ánklage

f -, -n) абвінава́чванне; ска́рга

gégen j-n (wégen G) ~ erhében* — пада́ць на каго́-н. у суд (за што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

паслужы́ць, ‑служу, ‑служыш, ‑служыць; зак.

1. Служыць некаторы час. Ці .. [Клім] добры ляснік, ці дрэнны — хто яго ведае. Хай паслужыць, пабачым. Ермаловіч. «Чаго, Ульянаў, за мяжу не збеглі вы?» — пытаўся суд. «Радзіме смерцю паслужу!» Вялюгін. [Таня:] — Вясёлы такі [шавец]... Усё смяецца, кажа, што цяпер туфлі надоўга паслужаць, танцаў няма... Асіпенка.

2. Стаць, з’явіцца чым‑н.; абумовіць што‑н. Паслужыць асновай. □ [Рэвалюцыйная сітуацыя] паслужыла адной з прычын, якія прымусілі царскі ўрад і памешчыкаў паспяшацца з адменай у Расіі прыгоннага права. Ларчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачарпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і чаго.

1. Разм. Зачэрпаць. У гэты час Ніна, якая прыгнулася да латка, каб пачарпнуць вады, выгукнула: — Ганна Сымонаўна! Сябры! Тут нейкія малюнкі! Дубоўка.

2. перан. Атрымаць, узяць, запазычыць адкуль‑н. Пачарпнуць веды з кніг. □ Калі і хадзілі раней байкапісцы ў суд, дык толькі дзеля таго, каб пачарпнуць жыццёвыя факты, уведаць — няхай, можа, і сумныя — чалавечыя гісторыі. Казека. Моц пачарпнуў Міцкевіч з жыцця. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orzec

зак.

1. выказаць думку; заявіць; даць заключэнне;

2. юр. вынесці прыгавор;

sąd musi orzec ... — суд павінен вынесці прыгавор ...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pozew, ~wu

poz|ew

м. юр.

1. пазоў; іск;

wnieść pozew юр. прад’явіць іск;

2. павестка ў суд; позва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

з’яві́цца сов.

1. в разн. знач. яви́ться; (начать существовать, возникнуть — ещё) появи́ться, роди́ться;

з. ў суд — яви́ться в суд;

прасту́да з’яві́лася прычы́най хваро́бы — просту́да яви́лась причи́ной боле́зни;

з’яві́лася но́вая ду́мка — появи́лась (яви́лась, родила́сь) но́вая мысль;

2. (показаться) появи́ться;

удалечыні́ з’яві́ліся аге́ньчыкі вёскі — вдали́ появи́лись огоньки́ дере́вни;

на яго́ тва́ры з’яві́лася ўсме́шка — на его́ лице́ появи́лась улы́бка;

◊ з. на свет — появи́ться на свет;

з. на гарызо́нце — появи́ться на горизо́нте

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)