Ко́пішча1 ’каменная гара ў выглядзе велізарнага кургана’ (Шпіл.). Да капец (гл.).

Ко́пішча2 ’яўрэйскія могілкі’ (Нас., Яшк.). Гл. капаць.

Ко́пішча3 ’месца, дзе ў XVI ст. сяляне вялі следства і рабілі суд, на які збіраліся баяры і шляхта з розных аколіц на мілю ў акружнасці’ (Яшк.). Гл. копішна©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)