grade

[greɪd]

1.

n.

1) кля́са f. (у шко́ле)

2) ступе́нь f., эта́п -у m. (у працэ́се)

3) гату́нак -ку m., сорт -у m., ранг -у m.

grade A milk — малако́ пе́ршага гату́нку

4) адзна́ка, ацэ́нка f.

5) схіл, пака́т -у m.

2.

v.t.

1) разьдзяля́ць на гату́нкі або́ ступе́ні, сартава́ць, клясыфікава́ць

2)

а) выстаўля́ць адзна́кі

б) разьмяшча́ць (ву́чняў па кля́сах)

3) зраза́ць стро́мкі пака́т даро́гі, раўня́ць даро́гу

4) ценява́ць

5) паляпша́ць паро́ду крыжава́ньнем зь ле́пшай паро́дай

3.

v.i.

1) паступо́ва мяня́цца, перахо́дзіць у і́ншую ступе́нь

2) Ling. чаргава́цца

•

- at grade

- the grades

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БОР

(лац. Borum),

B, хімічны элемент III групы перыяд. сістэмы Мендзялеева. Ат.н. 5, ат.м. 10,81. Прыродны бор складаецца з двух стабільных ізатопаў ​10B (19,57%) і ​11B (80,43%), існуе як мінерал буракс, керніт, ашарыт і інш.; у зямной кары ёсць 5·10​-3%, у вадзе акіянаў 4,6 мг/л. Атрыманы ў 1808 Л.Ж.Гей-Люсакам і Л.Ж.Тэнарам.

Вядома больш за 10 алатропных мадыфікацый бора. Бывае бясколерным, шэрым ці чырвоным крышталічным або цёмным аморфным рэчывам і мае розныя фіз.-хім. характарыстыкі. Па цвёрдасці (па Маосу 9,3, па Вікерсу 274,4 ГПа) займае другое (пасля алмазу) месца сярод рэчываў. Вельмі крохкі; у пластычны стан пераходзіць пры т-ры вышэй за 2000 °C. Хімічна дастаткова інертны, не рэагуе з вадародам (боравадароды атрымліваюцца ўскосным шляхам); з іншымі рэчывамі рэагуе толькі пры высокіх т-рах: акісляецца на паветры пры 700 °C, з азотам пры 1200—2000 °C утварае нітрыд бору, з вугляродам пры 1300 °C і вышэй — карбіды, з большасцю металаў — барыды, пры сплаўленні са шчолачамі — бараты; царская гарэлка і азотная кіслата акісляюць бор да борнай кіслаты (гл. таксама Бору злучэнні). Атрымліваюць з буры і керніту, аднаўленнем аксіду ці галагенідаў бору, раскладаннем галагенідаў і гідрыдаў. Выкарыстоўваюць як кампанент каразійнаўстойлівых гарачатрывалых сплаваў, кампазіцыйных матэрыялаў, сплаваў для рэгулявальных прыстасаванняў адз. рэактараў і лічыльнікаў нейтронаў, як паўправадніковы матэрыял і для барыравання.

Л.М.Скрыпнічэнка.

т. 3, с. 215

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРЫП

(франц. grippe ад gripper схопліваць),

вострая вірусная хвароба чалавека і некат. жывёл. У чалавека ўзбуджальнікі грыпу — ортаміксавірусы трох відаў (A, B, C), блізкіх па структуры і біял. якасцях. Вірус A мае сератыпы H1N1, H2N2, H3N2; вірусы B і асабліва C адрозніваюцца ад віруса A меншай зменлівасцю і хваробатворнасцю.

Грып A выклікае эпідэміі (хварэе 10—50% насельніцтва), якія могуць пераходзіць у пандэміі (хварэе каля 70% насельніцтва). Хуткаму яго пашырэнню спрыяюць высокая заражальнасць, кароткі інкубацыйны перыяд (1—2 сутак), антыгенная зменлівасць узбуджальніка, кароткачасовы імунітэт, вільготнае і халоднае надвор’е. Крыніца інфекцыі — хворы на грып. Перадаецца пераважна паветрана-кропельным шляхам (кашаль, чханне). Вірус грыпу размнажаецца ў эпітэліі дыхальных шляхоў, праз 1—2 дні трапляе ў кроў (вірэмія) і пашкоджвае бронхалёгачную, сасудзістую і нерв. сістэмы. Хвароба пачынаецца з кашлю, чхання, болю галавы і мышцаў, санлівасці; т-ра цела павышаецца да 39—40 °C. Выздараўленне праз 5—6 дзён, але доўга застаецца слабасць. Дзеці і старыя хварэюць на грып больш цяжка. Грып памяншае імунітэт арганізма да інш. хвароб. Найб. частыя ўскладненні: запаленні лёгкіх, нырак, атыты, ангіны. Пасля грыпу выпрацоўваецца імунітэт на некалькі гадоў. Лячэнне: процігрыпозныя гама-глабулін, інтэрферон, рэмантадзін, у цяжкіх выпадках шпіталізацыя хворых, пры ўскладненнях — антыбіётыкі, фізіятэрапія. У жывёл на грып хварэюць парасяты, коні, птушкі. Асабліва ўспрымальныя да яго парасяты да 4 тыдняў. Хваробе спрыяюць дрэнныя гігіенічныя ўмовы. У коней грып суправаджаецца гарачкавымі з’явамі, катаральным запаленнем кішэчніка, кан’юнктывітамі.

А.П.Красільнікаў.

т. 5, с. 484

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ЛАГО́ЙСКАЕ ЎЗВЫ́ШША,

частка Мінскага ўзвышша на Пн Мінскай вобл. Абмежавана на ПнУ скразной далінай Ілія—Гайна, на Пн і ПнЗ Нарачана-Вілейскай нізінай, на ПдУ Верхнебярэзінскай нізінай, на ПдЗ змыкаецца з Радашковіцкім узвышшам, на Пд паступова пераходзіць у цэнтр. ч. Мінскага ўзв. Сярэдняя выш. да 250 м, найвыш. пункт 342 м (Лысая гара). Л.ў. — ч. водападзела паміж рэкамі бас. Балтыйскага і Чорнага мораў.

У тэктанічных адносінах Л.ў. прымеркавана да Вілейскага пахаванага выступу Бел. антэклізы. Асадкавы чахол складзены з глініста-мергельных парод сярэдняга дэвону, на Пд невял. ўчасткі альб-сенаманскіх адкладаў мелавой сістэмы. Антрапагенавая тоўшча (магутнасць да 200—280 м) складзена ледавіковымі (у асноўным сожскага зледзянення) адкладамі, сярод іх пераважаюць валунныя суглінкі і супескі; на схілах перакрыта лёсападобнымі пародамі (магутнасць 3—5 м).

У рэльефе вылучаецца шэраг дугападобных канцова-напорных град з групамі буйных купалападобных узгоркаў (адносныя выш. 30—35 м); сярэднеўзгорысты і ўвалісты рэльеф на выш. 250—280 м, паблізу рачных далін парэзаны глыбокімі ярамі і лагчынамі. Уздоўж далін невял. ўчасткі плоскаўвагнутых зандравых раўнін. На ўзвышшы пачынаюцца рэкі бас. Дняпра — Гайна з прытокам Усяжа, Вяча; бас. Нёмана — Ілія з прытокам Рыбчанка. Пашыраны дзярновыя моцна- і сярэднеападзоленыя глебы. На вяршынях град і ўзгоркаў змытыя валунныя і друзаватыя глебы. Мяшаныя і ялова-хваёвыя лясы захаваліся невял. ўчасткамі. Пад ворывам да 40% тэрыторыі.

В.П.Якушка.

Лагойскае ўзвышша каля в. Дуброва Смалявіцкага раёна.

т. 9, с. 91

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Stráße

f -, -n

1) ву́ліца, даро́га; шаша́

auf der ~ géhen* — ісці́ па ву́ліцы

über die ~ géhen* — перахо́дзіць (це́раз) ву́ліцу

Bier über die ~ verkáufen — прадава́ць пі́ва навы́нас

séine ~ zíehen* — ісці́ сваі́м шэ́цхам

sein Geld auf die ~ wérfen* — кі́даць гро́шы на ве́цер

der fétten ~ náchgehen* — разм. падтры́мліваць то́лькі вы́гадныя знаёмствы

nach állen vier ~n der Welt — на ўсе́ чаты́ры бакі́

2) пралі́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хара́ктар, ‑у, м.

1. Сукупнасць устойлівых псіхічных уласцівасцей чалавека, яго асабістых рыс, якія праяўляюцца ў паводзінах і дзейнасці. Мяккі характар. Цяжкі характар. □ Бязмежная адданасць справе і скромнасць шчырага працаўніка — вось дзве галоўныя рысы характару пагранічніка. Брыль. — Гануля ўмее несці крыж пакуты, — казалі пра яе людзі, дзівячыся яе трываламу характару. Гурскі.

2. Цвёрдая воля, настойлівасць у дасягненні чаго‑н. Але Барбара і рада была, што.. [Лёша] рос не такім падатлівым, ціхоняй, а быў з характарам, мог пастаяць за сябе. Грамовіч.

3. які або чаго. Адметная асаблівасці ўласцівасць, якасць чаго‑н. Заўвагі крытычнага характару. □ Цудоўная мясцовасць паміж вёскаю Купа і пасёлкам рыбгаса пачала набываць курортны характар. В. Вольскі. Па характару свайго таленту Ул. Дубоўка — лірык. Глебка.

4. У літаратуры, мастацтве — сукупнасць псіхічных асаблівасцей, што ствараюць вобраз, які мае тыповыя, абагульняючыя рысы якой‑н. групы людзей. У Коласа характар пераходзіць у мову, а мова робіцца формай раскрыцця гэтага характару. «Полымя». Сіла Барадуліна менавіта ў гэтым уменні праз трапную дэталь, жыццёвы выпадак вымаляваць характар, сацыяльны тып, паставіць праблему. «Маладосць».

•••

Камедыя характараў гл. камедыя.

Народны характар — характар, які адлюстроўвае тыповыя рысы прадстаўніка з народа.

Нацыянальны характар — характар, які выяўляе своеасаблівасць псіхічнага складу прадстаўніка пэўнай нацыі.

Тыповы характар — мастацкі вобраз, у індывідуальных рысах якога абагульнены характэрныя асаблівасці людзей пэўнага сацыяльнага асяроддзя, пакалення і пад.

Вытрымаць характар гл. вытрымаць.

З характарам хто — чалавек з вытрымкай, настойлівасцю, прынцыповасцю.

Паказваць (паказаць) характар — выяўляць (выявіць) настойлівасць у чым‑н.

[Грэч. charaktēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pass​2 [pɑ:s] v.

1. прахо́дзіць, праязджа́ць;

I just passed her in the street. Я толькі што сустрэў яе на вуліцы;

The road passed near the lake. Дарога праходзіла ля возера.

2. перадава́ць;

pass smth. to smb. перадава́ць што-н. каму́-н.;

Pass me the salt, please. Перадайце соль, калі ласка.

3. право́дзіць час; ба́віць час;

Where did you pass the summer? Дзе вы правялі лета?

4. перахо́дзіць;

The money passed to the son. Грошы перайшлі да сына;

Let’s pass to ano ther topic. Пяройдзем да іншай тэмы.

5. прыма́ць (закон, рашэнне, рэзалюцыю і да т.п.)

6. прахо́дзіць (выпрабаванне);

pass an exam здаць экза́мен

7. sport пасава́ць, рабі́ць пас

pass away [ˌpɑ:səˈweɪ] phr. v.

1. зніка́ць

2. адыхо́дзіць (на той свет), паміра́ць

pass by [ˌpɑ:sˈbaɪ] phr. v.

1. прахо́дзіць мі́ма;

She felt that life was passing her by. Яна адчувала, што жыццё праходзіць міма яе.

2. прапуска́ць

pass for [ˌpɑ:sˈfɔ:] phr. v. сы́сці за (каго-н./што-н.);

She could pass for a younger woman. Яе лёгка можна прыняць за маладзейшую жанчыну.

pass off [ˌpɑ:sˈɒf] phr. v.

1. спыня́цца

2. прахо́дзіць;

The meeting passed off well. Пасяджэнне прайшло паспяхова.

3. выдава́ць сябе́ за (каго-н.);

He passes himself off as a foreigner. Ён выдае сябе за іншаземца.

pass on [ˌpɑ:sˈɒn] phr. v.

1. перадава́ць

2. перахо́дзіць

pass out [ˌpɑ:sˈaʊt] phr. v.

1. раздава́ць

2. стра́чваць прыто́мнасць

pass over [ˌpɑ:sˈəʊvə] phr. v. прапуска́ць, пакіда́ць без ува́гі, абыхо́дзіць маўча́ннем;

They chose to pass over her rude remarks. Яны вырашылі праігнараваць яе грубыя заўвагі.

pass up [ˌpɑ:sˈʌp] phr. v. infml адмаўля́цца ад (чаго-н.);

Why did you pass up the opportunity to go to university? Чаму вы адмовіліся ад магчымасці паступіць ва ўніверсітэт?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verláufen

*

1.

vi (s) прахо́дзіць, міна́ць (пра час)

2) прахо́дзіць (пра дарогу, мяжу)

3) (in D) канча́цца, губля́цца (у лесе і г.д., аб дарозе)

4) (in А) перахо́дзіць (у іншы колер)

2.

vt

j-m den Weg ~ — перабе́гчы каму́-н. даро́гу

3.

(sich)

1) заблудзі́цца, заблука́ць

2) канча́цца; спада́ць (пра паводку; перан. – пра натхненне, уздым)

die Sáche hat sich ~ — спра́ва зайшла́ ў тупі́к

3) разыхо́дзіцца, растава́ць (пра натоўп)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

angle

I [ˈæŋgəl]

1.

n.

1) кут -а́ m.

acute (right, obtuse) angle — во́йстры (про́сты, тупы́) кут

at an angle of 45 degrees — пад куто́м 45 гра́дусаў

2) рог -у m.

angle of the church — ро́г царквы́

3) informal

а) гле́дзішча n.

to treat the problem from a new angle — падыхо́дзіць да пыта́ньня з но́вага гле́дзішча

б) бок -у m., аспэ́кт -у m.

There are many angles to this question — Гэ́тае пыта́ньне ма́е шмат бако́ў

2.

v.i.

1) перахо́дзіць наўско́с (даро́гу)

2) зваро́чваць, паваро́чваць

The road here angles to the right — Даро́га тут зваро́чвае напра́ва

3.

v.t., informal

прадстаўля́ць спра́ву неаб’екты́ўна, перакру́чваць

II

v.i.

1) ву́дзіць

2) Figur. закіда́ць ву́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патра́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Разм.

1. Папасці, пацэліць. Агата, як ўтрапёная, бегала па хаце, нацягвала на сябе кофту, але не магла патрапіць у рукавы. Сабаленка. [Бадзюля] доўга яшчэ трымаў трубку, пасля хацеў павесіць на рычаг, не патрапіў, і яна, бразнуўшы, упала на лаву. Пташнікаў.

2. Апынуцца дзе‑н., трапіць куды‑н. Калі каму трэба патрапіць на самы бераг да рачных трамваяў, трэба пераходзіць па спецыяльных жалезных мастках, перакінутых праз вуліцу. Лынькоў. — Ну і дзіва! Як гэта ты [Анэтка] патрапіла да нас? Хадкевіч.

3. Дагадзіць, унаравіць каму‑н. — Можаш ісці, Харчанка, — кажа маёр салдату. — А мне, мабыць, гаспадыня паможа тут разабрацца. — Можа, не патраплю я вам? Скрыган. [Чарнавус:] — Я так і на сходзе сказаў: старасць! Не магу я ўжо цяпер паспець усюды, патрапіць усім... Кулакоўскі.

4. Змагчы, здолець зрабіць што‑н., даказаць што‑н. Я б патрапіў сказаць, Што і я чалавек, Што і мне гараваць Надаела ўвесь век. Купала. Путрамант падкрэслівае, што Танк першы ў заходнебеларускай літаратуры патрапіў глыбока ўнікнуць у стыхію беларускай мовы і тварыць з яе высокія мастацкія вартасці. Шырма. Пытанне было такое недарэчнае, такое неспадзяванае, што ніхто не патрапіў у першую хвіліну знайсці на яго адказ. Колас. [Раіна:] «Заруба маніць вам, Бо толькі я патраплю адшукаць Дарогу ў лагер, ведаючы там І дрэва кожнае і кожны пень». Танк.

•••

Патрапіць у тон (пад густ) — сказаць ці зрабіць што‑н. дарэчы, прыемнае каму‑н. Анатоль адказваў скупа, быццам баяўся не патрапіць .. [Рыгору] у тон. Асіпенка. Захоча Богут, зробіць ласку, Адно патрап яму пад густ. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)