Канстыту́цыя ’асноўны закон дзяржавы’, ’будова арганізма, склад цела’ (ТСБМ) кансцітуцыя (Яруш.). Ст.-бел. конституция, констытуция, констытуцыя ’укладанне, устанаўленне’ (XVI ст.), са ст.-польск. konstytucja, якое з лац. cōnstitūtiō ’устанаўленне’, ’арганізацыя, стан’ (Слаўскі, 2, 431; Булыка, Запаз., 167).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інтэрпрэтава́ць

(лац. interpretari)

растлумачваць, раскрываць сэнс чаго-н. (напр. і. закон).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

law of the land

зако́н краі́ны; канстыту́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плебісцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

1. У Старажытным Рыме — закон або рашэнне, прынятае сходам плебеяў.

2. Адзін з відаў усенароднага галасавання, якое праводзіцца для вырашэння асабліва важных пытанняў; рэферэндум.

[Ад лац. plebiscitum — рашэнне народа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

1. Урадавая пастанова па якому‑н. пытанню, якая мае сілу закона; указ, закон. Дэкрэт аб міры. Дэкрэт аб рабочым кантролі.

2. Разм. Дэкрэтны водпуск.

[Лац. decretum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акт, -а, М а́кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзінкавае праяўленне якой-н. дзейнасці, дзеянне, учынак.

Тэрарыстычны а.

2. Закончаная частка драматычнага твора, спекгакля.

Другі а. п’есы.

3. Закон, устанаўленне дзяржаўных органаў або грамадскіх арганізацый.

4. Дакумент, запіс аб якім-н. юрыдычным факце.

Скласці а. аб праверцы.

Абвінаваўчы а.

|| прым. а́ктавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

naruszać

незак. парушаць;

naruszać prawo — парушаць закон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Préssegesetz

n -es, -e зако́н аб дру́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

réchtbrechend

a які́ паруша́е зако́н, супрацьпра́ўны, неправавы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

BVG

= Bundesversorgungsgesetz – Федэральны закон аб сацыяльным забеспячэнні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)