прае́хацца, -е́дуся, -е́дзешся, -е́дзецца; -е́дзься; зак. (разм.).
1. Зрабіць падарожжа на чым-н. на невялікую адлегласць або, слізгаючыся, пракаціцца па чым-н.
П. па лёдзе.
2. са словамі «па кім-н.», «па чыім-н. адрасе» і пад. З’едліва паджартаваць з каго-н. (жарт.).
|| незак. праязджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
саро́ка, -і, ДМ -ро́цы, мн. -і, -ро́к, ж.
1. Птушка сямейства крумкачовых з доўгім хвастом і чорным з белым апярэннем.
2. перан. Пра балбатлівага, шумнага чалавека.
◊
Сарока на хвасце прынесла — пра навіну, весткі, атрыманая невядома адкуль (жарт., іран.).
|| прым. саро́чы, -ая, -ае і саро́чын, -а.
Сарочына гняздо.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
подтру́нивание ср. паке́пліванне, -ння ср., ке́пікі, -каў ед. нет; паджарто́ўванне, -ння ср., жа́рты, -таў, ед. жарт, род. жа́рту м.; падсме́йванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Вы́брык ’выхадка’ (БРС), вы́брыкі ’дзіўныя паводзіны, фокусы’ (Цых.), укр. вибрик ’выхадка, жарт; скок’, польск. wybryk ’падскок, выхадка’. Параўн. выбры́кваць ’падскокваць’ (да брыкаць), на значэнне бел. і ўкр. слоў, магчыма, уплывала польск., параўн. рус. курск. ехать выбриком ’ехаць галопам’, данск. вы́брики ’брыканне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Праты́чка ’дубчык або тое, чым можна пратыкаць’ (Нас., Касп.), проты́чка, прота́чка ’дроцік для прачысткі цыбука ў люльцы’ (ТС). Да пратыкаць (гл. тыкаць). Сюды ж, відаць, і прытычка: О, прадала чумачыха індычку /А купіла для чумака прытычку (барыс., БНТ, Жарт. песні, 252).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыку́сны ’тонкі, гнуткі, які добра прыстае, пякуча б’е’ (карэліц., Жыв. сл.). Да куса́цца, зваротнага ад куса́ць (гл.) у пераносным значэнні ’моцна пячы, раздражняць скуру’. Да семантыкі параўн. рус. дыял. з далейшым развіццём прику́сина ’дасціпны выраз (слова, фраза і пад.); досціп, востры жарт’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гры́ва ж
1. Mähne f -, -n;
2. жарт (у чалавека) Díchtermähne f, Kǘnstlermähne f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прычында́лы мн разм жарт Zúbehör m -(e)s, -e; Gerät n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
швед м Schwéde m -s, -n;
◊ за дзе́дам шве́дам ánno Tóbak, ánno dázumal (жарт)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спрэ́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. Абмеркаванне якога-н. пытання, пры якім кожны адстойвае сваю думку, пазіцыю.
Вучоныя спрэчкі.
Спрэчкі не на жарт.
2. Аспрэчванне правоў на валоданне чым-н.
С. за бацькоўскую хату.
3. толькі мн. Публічнае абмеркаванне якіх-н. пытанняў.
Спрэчкі па дакладзе старшыні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)