предложе́ние​II ср., грам. сказ, род. ска́за м.;

гла́вное предложе́ние гало́ўны сказ;

просто́е предложе́ние про́сты сказ;

сло́жное предложе́ние склада́ны сказ;

прида́точное предложе́ние дада́ны сказ;

сложноподчинённое предложе́ние складаназале́жны сказ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

homespun

[ˈhoʊmspʌn]

1.

adj.

1) саматка́ны

2) пашы́ты з саматка́нага матэрыя́лу

3) про́сты, некульту́рны (пра мане́ры)

2.

n.

саматка́нае палатно́ ці сукно́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

percentage

[pərˈsentɪdʒ]

n.

1) працэ́нт -у m. (про́сты і склада́ны)

2) ча́стка, ко́лькасьць f.

a large percentage of books — вялі́кая ча́стка кні́г

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

earthy

[ˈɜ:rӨi]

adj.

1) зямны́ (ко́лер, пах)

2) зямны́, сьве́цкі, не духо́ўны

3) натура́льны, про́сты

4) грубава́ты

earthy humor — грубава́та -вясёлыя жа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Распраста́ць ’зрабіць простым, роўным; разагнуць; выцягнуць’ (Нас.; ашм., Стан.; ТСБМ), распраста́ць, ріспря́стыць ’распутаць, зняць путы з коней, разпрэгчы каня’, рыспрыста́ць ’распасцерці, распластаць’ (Бяльк.), роспро́статы ’вызваліць ад чаго-небудзь, разлучыць, пазбавіць чаго-небудзь’ (Лексика Пол.), роспро́статыся ’вызваліцца ад чаго-небудзь’, ’разлучыцца з кім-небудзь’ (Сл. Брэс.), ’вызваліць ад путаў’ (Байк. і Некр.). Параўн. укр. роспро́стати ’выраўняць, расправіць’, рус. дыял. распроста́ть ’апустошыць’, і асабліва славен. pròst ’вызвалены, вольны’. Гл. просты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тузінак, ст.-бел. тузинокъ, тузынокъ ‘гатунак сукна’: сукна тузинку локти пять (1680 г., ГСБМ), параўн. смал. тузинок ‘сукно дрэннай якасці’ (Бел.-рус. ізал.). З польск. tuzinek, tuzynek ‘сукно сярэдняга гатунку’, вытворнага ад tuzin (Брукнер, 585), гл. тузін. Сюды ж ст.-бел. тузинковый: сукна тузинкового локтей пять (ГСБМ) з польск. tuzinkowy ‘зроблены з тузінку’, ‘звычайны, просты, абы-які, дрэнны’, апошняе значэнне, відаць, з-за масавай вытворчасці ці продажу вялікімі партыямі (тузінамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

immediate

[ɪˈmi:diət]

adj.

1) неадкла́дны (адка́з)

2) непасрэ́дны, беспасярэ́дні (канта́кт, сутыкне́ньне); про́сты

the immediate result — беспасярэ́дні вы́нік

3) блі́зкі, найбліжэ́йшы (сусе́д)

4) цяпе́рашні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plebeian

[pləˈbi:ən]

1.

n.

1) плебэ́й -я m., плебэ́йка f. (у старажы́тным Ры́ме)

2) про́сты або́ вульга́рны чалаве́к

2.

adj.

про́стага пахо́джаньня, плебэ́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

austere

[ɔˈstɪr]

adj.

1) суро́вы, стро́гі

2) аскеты́чны, патрабава́льны да сябе́

3) про́сты (пра стыль)

an austere beauty — про́стая прыгажо́сьць

4) пава́жны; цьвяро́зы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абхо́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, па якім абходзяць што‑н.; кружны (пра шлях). З поля дамоў Зося таксама праехала абходнаю пагоннаю сцежкаю, каб абмінуць Васілёву хату. Гартны. // перан. Не просты, звязаны з хітрыкамі, падманам (пра дзеянні, паводзіны каго‑н.). Хто ж будзе займацца тымі, якія ўсякімі абходнымі лісінымі сцежкамі ідуць у навуку? «ЛіМ».

2. Звязаны з абходам, акружэннем ворага. Абходны манеўр. Абходны марш. Абходная калона.

•••

Абходны ліст гл. ліст ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)