драпе́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да драпежніка (у 1 знач.), уласцівы яму. Драпежніцкія воўчыя звычкі. Звярыны драпежніцкі нораў.

2. Накіраваны на захоп, аграбленне каго‑, чаго‑н. Драпежніцкая палітыка імперыялістаў.

3. Заснаваны на асабістай выгадзе; шкодніцкі, негаспадарлівы. Драпежніцкая высечка лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

policy

I [ˈpɑ:ləsi]

n., pl. -cies

1) палі́тыка f., спо́саб кірава́ньня, паліты́чны курс

2) практы́чная му́драсьць, разва́жнасьць f.

II [ˈpɑ:ləsi]

n., pl. -cies

страхавы́ по́ліс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

awanturniczy

awanturnicz|y

1. скандальны;

2. авантурны, прыгодніцкі;

3. авантурысцкі;

polityka ~a — авантурысцкая палітыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

манета́рны

(фр. monétaire, ад лац. moneta = манета)

грашовы, валютны (напр. м-ая палітыка ўрада).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэа́льны, -ая, -ае.

1. Які сапраўды існуе ў рэчаіснасці, не ўяўны.

Р. факт.

2. Які можа быць ажыццёўлены, здзейснены.

Рэальныя планы.

Р. тэрмін.

3. Практычны, заснаваны на разуменні наяўных умоў, абставін.

Рэальная палітыка.

Р. погляд на жыццё.

○

Рэальнае вучылішча — у дарэвалюцыйнай Расіі: агульнаадукацыйная сярэдняя навучальная ўстанова без выкладання старажытных моў, з пераважаннем у навучальным плане прыродазнаўчанавуковых прадметаў.

Рэальная заработная плата (спец.) — пакупная здольнасць намінальнай заработнай платы.

|| наз. рэа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мілітары́зм

(фр. militarisme, ад лац. militaris = ваенны)

палітыка нарошчвання ваеннай магутнасці якой-н. дзяржавы, што праводзіцца з мэтай падрыхтоўкі захопніцкіх войнаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

unitary

[ju:ˈnəteri]

adj.

1) адзі́нкавы

2) які адзнача́ецца адзі́нствам або́ імкне́цца да адзі́нства

a unitary policy of government — палі́тыка ўра́ду, яка́я вядзе́ да адзі́нства (зго́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ostrich [ˈɒstrɪtʃ] n.

1. zool. стра́ус

2. infml чалаве́к, які́ займаецца самападма́нам, заплю́шчвае во́чы на небяспе́ку, бяжы́ць ад склада́насцей

♦

ostrich policy стра́усавая палі́тыка, баязлі́вае імкне́нне ўхілі́цца ад прыня́цця рашэ́нняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нацыяналі́зм, ‑у, м.

1. Рэакцыйная буржуазная ідэалогія і палітыка ў галіне нацыянальных адносін і культуры, якая грунтуецца на перабольшанні нацыянальных рыс, культываванні перавагі, выключнасці адных нацый перад другімі і распальванні нацыянальнай варожасці.

2. Нацыянальны рух у прыгнечаных краінах за незалежнасць народа, нацыі супраць іншаземных прыгнятальнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

foreign

[ˈfɔrən]

adj.

1) заме́жны; чужазе́мны

foreign trade — заме́жны га́ндаль

foreign policy — заме́жная палі́тыка

2) незнаёмы, чужы́; дзі́ўны

3) недаты́чны (да спра́вы, тэ́мы), незьвяза́ны (з тэ́май)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)