мело́дыка, ‑і, ДМ ‑дыцы, ж.

1. Сукупнасць меладычных сродкаў, уласцівых якому‑н. твору, творчасці народа, аўтара. Паэтычная сціпласць і выразнасць, мелодыка і гнуткасць верша складаюць аснову народнасці мовы Тараса Шаўчэнкі. Палітыка.

2. Вучэнне аб мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)