паэтызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Падаць (падаваць) у паэтычным, узнёслым выглядзе; успрыняць (успрымаць) паэтычна каго‑, што‑н. Якуб Колас паэтызуе самыя звычайныя з’явы прыроды. Казека. Багдановіч паэтызаваў перш за ўсё драмы і трагедыі сваёй сучаснасць: убачанае ім у вёсцы і горадзе, звязанае з яго роздумам над эпохай увогуле. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфе́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які стварае ўражанне, эфект (у 1 знач.), прыцягвае ўвагу. Паказаўшы.. [гасцям] збожжа, Марыя Захараўна запрасіла паглядзець на яе ўласныя дасягненні. — Яны не такія эфектныя, дзівосныя. Дубоўка. // Разлічаны на тое, каб стварыць эфект. Эфектны жэст. □ Дужа было б цікава падаць умоўлены знак іменна ў воўчай скуры. Дзед Талаш любіў эфектныя сцэны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасла́ць Ι

1. (выслаць недасланае) náchschicken vt, náchsenden* vt;

2. (падаць у пэўнае месца) schícken vt;

3. разм (паслаць для перадачы каму-н) schícken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

касацы́йны юрыд Berúfungs-, Kassatións-;

касацы́йны суд Berúfungsgericht n -(e)s, -e, Kassatiónshof m -(e)s, -höfe;

пада́ць касацы́йную ска́ргу Berúfung éinlegen, in die Berúfung géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адча́йвацца

1. (падаць духам) verzwéifeln vi (у чым-н an D); in Verzwéiflung verfállen*;

2. (адважвацца) wágen vt, riskíeren vt; sich auf etw. (A) éinlassen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ве́стка ж Náchricht f -, -en, Kúnde f -n, Bótschaft f -, -en;

пада́ць аб сабе́ ве́стку von sich (D) hören lássёn*;

без ве́стак прапа́сці verschóllen [vermísst] sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vórstellig

a

bei j-m ~ wérden — пада́ць зацву [ска́ргу] каму́-н., увайсці́ з хада́йніцтвам куды́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

марга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Міжвольна падымаць і апускаць павекі.

М. вачамі.

2. каму. Падаваць знак рухам павек, падморгваць.

М. суседу, каб замоўк.

3. перан. Свяціць мігаючым святлом.

Лямпачка маргае.

4. перан. Упускаць зручны момант; зяваць (у 2 знач.).

|| аднакр. маргну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1—3 знач.).

◊

Вокам не маргнуць —

1) не падаць віду;

2) доўга не раздумваць, не вагацца перад тым, як зрабіць што-н.

|| наз. марга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

plummet

[ˈplʌmɪt]

1.

n.

1)

а) гі́рка грунтва́гі

б) грузі́ла (вуды́)

2) грунтва́га f.

2.

v.

1) кі́даць, апуска́ць (у ва́дкасьць)

2) ху́тка па́даць (пра прэсты́ж)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wykolejać się

незак.

1. сыходзіць з рэек; падаць пад адхон;

2. перан. збівацца са шляху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)