upaść jak ~i — расцягнуцца (упасці) ва ўвесь рост;
jak dzień (rok) ~i — цэлы дзень (год)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мол1 ’высокі і доўгі вал у порце’ (ТСБМ). З рус.мол ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), якое з італ.molo ’тс’ (Фасмер, 2, 641).
*Мол2, ст.-бел.молъ ’мул’ (Карскі, Труды, 312). Да мул (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тапля́к ’бервяно, якое доўгі час праляжала пад вадой’ (ТСБМ), ’дрэва, якое ляжала ў вадзе’ (віц., Нар. сл.; барыс., Сл. ПЗБ), ’патанулае дрэва’ (лельч., Расл. св.), топля́к ’патанулая калода’ (ТС, ПСл). Ад тапі́ць, тапі́цца, гл. тапі́ць1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
descant
[dɪsˈkænt]1.
v.
1) расьпява́ць мэлёдыю на галасы́
2) до́ўга раска́зваць, расьця́гваць (гу́тарку)
2.[ˈdeskænt]
n.
1)
а) мэлёдыя, раскла́дзеная на галасы́
б) ды́скант (го́лас)
2) мэляды́чная пе́сьня
3) до́ўгі ро́спавед
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
2. Свішчучы доўгі час, дайсці да непрыемных вынікаў. — Ну што, дасвістаўся? — здзекліва спытаў Толік, калі ўсе выйшлі. — За цябе чуць штрафу не заплацілі.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надо́ўга, прысл.
На доўгі час, на вялікі адрэзак часу, на вялікі тэрмін. Надоўга асталася ў памяці гэтая язда, густыя лясныя пахі, спяванне птушак.Мурашка.Часта ішлі дажджы, але яны не ўсталёўваліся, неба не бывала хмурным надоўга.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
Тое, што і памета. Трэці [мужчына] доўгі, худы і пануры з зямлістым колерам твару, сядзеў над нейкаю паперкаю, углыбіўшыся ў чытанне, і рабіў сяды-тады ў ёй паметкі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сажнёвы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сажня. Сажнёвыя меры. Сажнёвы стос дроў.//Разм. Вельмі вялікі (высокі, доўгі і пад.). Сажнёвыя крокі. □ Я нясмела накіраваўся да старасты. Той паглядзеў на мяне з вышыні свайго сажнёвага росту.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Рмн. ‑шак; ж.
Абл. Кукарда. На чалавеку быў доўгі шынель без пагонаў і зімовая салдацкая шапка без цэшкі.Якімовіч.Алесь браў стрэльбу, шапку з цэшкай І нёс з шчасліваю ўсмешкай.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пралангава́ць ’прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін чаго-небудзь’, праланга́цыя ’прадаўжэнне дзеяння’ (ТСБМ). Праз польск.prolongować, дзе з лац.prolangare, якое з pro‑ і longus ’доўгі’ (Банькоўскі, 2, 782). Ст.-бел.проленгованый ’працягнены’ < ст.-польск.prolengowany < prolongować (Булыка, Запазыч., 266).