перабраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак., каго-што.

Разм. Брахаць даўжэй за каго‑н., узяць верх у брахні. Ажно са скуры лезлі, каб перабрахаць адна другую.. [газеты] «Слова» і «Дзённік Віленскі» — орган дэфензівы і рэакцыянераў. Машара. Сабака сабакі не перабрэша. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярхо́ўны Óber , óberst; höchst (вышэйшы);

вярхо́ўны о́рган das óberste Orgán;

вайск. вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы der Óberste Beféhlshaber;

вярхо́ўнае кама́ндаванне Óberkommando n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забале́ць (пачаць балець – пра які-н. орган) schmérzen vi, ánfangen* zu schmérzen;

мне забале́ў па́лец mein Fínger fing an zu schmérzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прышчэ́п, прышчэ́па, прышч́эпка ’расліна, якой перасаджаны орган іншай расліны; прышчэпленая расліна’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр., Варл.), прышчэ́пак, прышчэ́па ’чаранок, які прышчапляецца да расліны’ (Нік. Очерки; Гарэц., ТСБМ), прышчэ́пка ’дзеянне паводле дзеяслова прышчапі́ць 2; прышчэпачны прэпарат’. Рус. прище́п, прище́па, укр. прище́па ’тс’. Аддзеяслоўныя дэрываты ад прышчапіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алатранспланта́т

(ад ала + трансплантат)

орган або ўчастак тканкі, выкарыстаныя для алатрансплантацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арганаге́ны

(ад орган + -ген)

хімічныя элементы, неабходныя для жыццядзейнасці жывых арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аргано́ла

(ад орган)

электрамузычны інструмент, гучанне якога блізкае да гучання аргана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аск

(гр. askos = сумка)

орган размнажэння ў аскаміцэтаў у выглядзе сумкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гомф

(гр. gomphos = цвік)

орган прымацавання талома ліставатых лішайнікаў да субстрату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субрадуля́рны

(ад суб- + лац. radula = скрабок)

орган слыху ў боканервовых малюскаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)