specjalista

specjalist|a

м. спецыяліст;

lekarz ~a — урач (лекар, доктар) спецыяліст;

on jest ~ą od tego — ён на гэта майстар; ён у гэтым майстар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Állerweltskerl

m -(e)s, -e

1) ма́йстар залаты́я ру́кі

2) быва́лы хлóпец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бутафо́р, ‑а, м.

Служачы тэатра, адказны за бутафорыю, а таксама майстар, які яе вырабляе. Рабочыя носяць і ўстанаўліваюць на сцэне драўляныя пляцоўкі, бутафоры лепяць з пап’е-машэ розныя архітэктурныя дэталі. Рамановіч.

[Ад іт. buttafuori.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ступе́ньчаты, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны ступенямі, уступамі; які мае форму ступені або мае ступені. Будаваў царкву выдатны архітэктар Старажытнай Русі полацкі майстар Іван. Будынак быў ступеньчаты, завяршаўся барабанам і шлемавідным купалам. Штыхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

old hand [ˌəʊldˈhænd] n. (at) во́пытны/дасве́дчаны чалаве́к;

an old hand at fishing во́пытны рыбало́ў;

He is an old hand at that. Ён у такіх справах майстар.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

foreman

[ˈfɔrmən]

n., pl. -men

1) ма́йстар -ра m., прара́б, дзяся́тнік -а m., тэ́хнік -а m.; зага́дчык цэ́ха

2) старшыня́ прыся́жных

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дыстанцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ажыццяўляецца з пэўнай адлегласці; які дзейнічае на пэўнай адлегласці. Дыстанцыйнае кіраванне.

2. Які мае адносіны да дыстанцыі (у 2 знач.). Дыстанцыйны дзяжурны майстар.

•••

Дыстанцыйная трубка гл. трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслу́жаны заслу́женный;

~ная ўзнагаро́да — заслу́женная награ́да;

~ная паша́на — заслу́женная честь;

○ з. дзе́яч наву́кі — заслу́женный де́ятель нау́ки;

з. ма́йстар спо́рту — заслу́женный ма́стер спо́рта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычыкіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Разм. Тое, што і прычыкільгаць. Прычыкіляўшы (дзеепрысл.) на адной назе ад тапчана, дзе ён ляжаў, да стала, «майстар на ўсё» ўзяў на покуце стары сшытак, пяро, чарніліцу. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разьбя́р, ‑а, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе. Пры Аружэйнай палаце працавала і вялікая група беларускіх разьбяроў. «Звязда». Да крыжа была прыбіта фігурка Хрыста, зробленая з дрэва невядомым разьбяром. Колас.

2. Уст. Скульптар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)