гау́р
(хіндзі gaur, ад санскр. gaura)
буйная парнакапытная жывёла сям. бычыных, пашыраная ў горных лясах Індастана і Індакітая.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гіе́на
(лац. hyaena, ад гр. hyaina)
драпежная млекакормячая жывёла, якая водзіцца ў гарачых краінах і корміцца пераважна мярцвячынай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гну
(фр. gnou, з афр. моў)
парнакапытная жывёла з групы антылоп, пашыраная на раўнінах Усх. і Паўд. Афрыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гуана́ка
(ісп. guanaco, ад індз. huanacu)
жывёла сям. вярблюдавых, якая водзіцца ў высакагорных раёнах Андаў; продак свойскай ламы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
карака́л
(фр. caracal, ад тур. karakulah = чорнавухі)
драпежная млекакормячая жывёла сям. кашэчых, пашыраная ў пустынях Афрыкі і Азіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Вы́дра 1 ’жывёла, Lutra vulgaris’ (БРС, Нас., Бес.). Рус. вы́дра, укр. ви́дра, ст.-рус. выдра, польск. wydra, в.-луж. wudra, н.-луж. hudra, чэш., славац. vydra, серб.-харв. ви̏дра, славен. vídra, балг., макед. ви́дра. Роднасным з’яўляецца літ. ū́dra ’выдра’, ст.-прус. wudro, лат. ûdris, ст.-інд. udráḥ ’вадзяная жывёла’, авест. udrā‑ ’выдра’, грэч. ὕδρος, ὕδρα ’гідра, вадзяная змяя’, ст.-ісл. otr ’выдра’, ст.-в.-ням. ottar ’тс’. Назва ўтворана ад назвы вады; параўн. грэч. ὕδωρ ’вада’, рус. вада (Траўтман, 334; Вальдэ, 449; Фасмер, 1, 367; Шанскі, 1, В, 222).
Вы́дра 2 ’хітры, пранырлівы чалавек’ (Нас., Мат. Гом.). Пераноснае значэнне выдра 1, але не выключана магчымасць і ўтварэння ад выдраць, выдзіраць; параўн. вырва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сяго́лета ’ў гэтым годзе’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ; маг., мін., гом., ЛА, 2, Шат., Растарг.), сего́лето ’тс’ (ТС). Карскі (2–3, 74) выводзіў з сего лета, гл. сёлета. Сюды ж сяго́летак ’жывёла, што нарадзілася ў гэтым годзе’ (Касп., Шат.), сеголе́ток ’тс’ (ТС), сяголе́тка ’цялушка гэтага года’ (Сл. ПЗБ) і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папа́с м с.-г.
1. (месца, дзе пасвіцца жывёла; паша) Grünfutter n -s, Grásfutter n;
2. (прыпынак у дарозе з мэтай пакарміць коней, падсілкавацца) Fütterung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
буйны́II
1. (вялікі ў памерах) groß, Groß-;
буйны́а́я рага́тая жывёла Gróßvieh n -s;
2. (вялікі колькасцю);
буйны́ыя сі́лы gróße Kräfte;
3. (выдатны, прывабны) bedéutend, hervórragend, groß
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
акты́нія
(н.-лац. actiniaria, ад гр. aktis, -inos = прамень)
марская жывёла тыпу кішачнаполасцевых з праменепадобнымі шчупальцамі для захоплівання здабычы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)