электра-

(ад гр. elektron = янтар)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «электрычны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпіко́тыль

(ад эпі- + гр. kotyle = паглыбленне)

частка сцябла ў расткоў раслін паміж семядолямі і першымі лістамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зага́й Месца за гаем (Слаўг.).

□ в. Загай Пух., ур. Загай (частка вёскі Кулікоўка) Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

задво́рак Задняя частка двара (Слаўг., Сміл. Шат.), за́дваркі, задворря, задворычча (Слаўг.), задвор'е (Слаўг., Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

падсму́жжа Невялікая частка зямлі, якая прылягае да доўгай і вузкай паласы, да смугі (Гарб.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

казённы

1. stáatlich, Stáats-;

на казённы кошт auf Stáatskosten;

2. (бюракратычны) bürokrátisch;

3. (банальны) ábgeschmackt, banál;

казённы вы́раз ábgeschmackter Áusdruck-;

4. вайск:

казённая ча́стка Hínterstück n -(e)s, -e; Bódenstück n -(e)s, -e (гарматы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заве́т, ‑у, М ‑веце, м.

Тое, што і запавет. Па планеце пройдзем бурай, Марксаў помнячы завет, — Свет стары ўшчэнт разбурым І збудуем новы свет. Крапіва. Гады ішлі, з гадамі мы раслі, Выконваючы Леніна заветы. Кляшторны.

•••

Новы завет — хрысціянскія кнігі бібліі.

Стары завет — старажытная, дахрысціянская частка бібліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканчэ́нне, ‑я, н.

1. Давядзенне да канца, завяршэнне чаго‑н. Пасля заканчэння дзесяцігодкі Ніна паступіла ў медінстытут. Шахавец. Гэта нічога, што заканчэнне дома адклалася. Чорны. // Надыход канца, сканчэнне (пра час, тэрмін). Заканчэнне тэрміну дагавору.

2. Заключная частка, канец чаго‑н. Заканчэнне рамана ў наступным нумары часопіса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Абл. Верхняя частка завязанага мяшка, торбы. Ігнаціха трымалася рукамі за гічку мяшка. Капыловіч.

гі́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Вузкая і доўгая спартыўная шлюпка з нізкімі бартамі. У гічцы — дужыя грабцы. Лужанін.

[Англ. gig.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяло́к, ‑лка і ‑лку, м.

1. ‑лка. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. ‑лку. Складанае арганічнае рэчыва, якое з’яўляецца пастаяннай і найбольш важнай састаўной часткай жывога рэчыва, асновай яго структуры і функцыі. Састаў бялкоў. Формы існавання бялку.

3. ‑лка. Белая абалонка вока. Бялкі вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)