уда́ться сов., в разн. знач. уда́цца;

о́пыт вполне́ уда́лся до́след ца́лкам уда́ўся;

о́вощи ны́нче удали́сь агаро́дніна сяго́лета ўдала́ся;

э́то не всегда́ удаётся гэ́та не заўсёды ўдае́цца;

сын весь уда́лся в отца́ сын уве́сь уда́ўся у ба́цьку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jedynie

кніжн. адзіна, выключна, толькі;

jedynie możliwy sposób — адзіна магчымы спосаб;

jedynie on może to zrobić — гэта можа зрабіць толькі ён

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

korcić

korci|ć

незак. не даваць спакою, карцець;

korcić mnie dowiedzieć się o tym — мне так і карціць даведацца пра гэта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wynosić

wynosi|ć

незак.

1. выносіць;

2. узвышаць, узносіць, узнімаць;

3. складаць; раўняцца;

ile to wynosić? — колькі гэта складае ў суме?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ulecieć

uleci|eć

зак.

1. уцячы (пра газ);

2. паляцець;

~ało mi to z pamięci — у мяне гэта вылецела з галавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wątpić

wątpi|ć

незак. o czym, w co сумнявацца ў чым;

ktoż by w to ~ł — хто б сумняваўся; гэта несумненна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wręcz

1. проста, адкрыта, без хітрыкаў;

2. разм. проста; зусім;

to jest wręcz niemożliwe — гэта проста немагчыма;

wręcz przeciwnie — зусім наадварот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pogrążyć

pogrąży|ć

зак. пагрузіць, акунуць;

~ć kraj w nędzy — давесці краіну да галечы;

to mnie ~ło разм. гэта мяне даканала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Буроўка ’божая кароўка’ (З жыцця). Гл., акрамя таго, бароўка ’тс’. Відавочна, утварэнне ад асновы бар‑ для абазначэння авечак (гл. падрабязней пад бароўка). Форма буроўка (калі гэта не фанетычная змена), магчыма, узнікла пад уплывам бу́ры?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Варонін сыр, вароніна жыта ’галаўня ў жыце’ (палес., Выг.). Зах.-укр. вароні сыр (Макавецкі, Sł. botan.). Назва гэта ўзнікла таму, што атрутнае дзеянне спарыша не пашыраецца на птушак (так мяркуе Выгонная, Лекс. Палесся, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)