дзяжу́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак.

1. Выконваць па чарзе якія-н. абавязкі.

Д. па вакзале.

Д. ля склада.

2. Неадлучна прысутнічаць пры кім-, чым-н.

Д. ля пасцелі хворага.

|| наз. дзяжу́рства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гараць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; зак.

1. Згарэць поўнасцю.

Выгаралі дровы ў печы.

Вёска выгарала.

2. Выліняць, страціць натуральны колер.

Матэрыял выгараў на сонцы.

|| незак. выгара́ць, -а́е і выга́рваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туры́ць, туру́, ту́рыш, ту́рыць; незак., каго (што) (разм.).

Выганяць, праганяць адкуль-н.

|| зак. вы́турыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны і пратуры́ць, -туру́, -ту́рыш, -ту́рыць; -ту́раны.

|| аднакр. турну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мышава́ць ’рыць зямлю лычом (пра свіней)’ (вільн., Сл. ПЗБ). З літ. mišýti ’мяшаць’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Скварачы, давесці да поўнай гатоўнасці. Праскварыць свініну.

2. Скварыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшна́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Пільна, уважліва абшукаць. [Тварыцкі] абшнарыў усе кусты і норы пад каменнямі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куха́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Гатаваць стравы; быць кухарам, кухаркай. Нядаўна, як хварэла маці, дзед сам кухарыў. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчарыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Прыадкрыўшы рот, паказаць, выскаліць зубы. [Сука] вышчарыла зубы і забурчала, пачуўшы чалавека. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зве́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Ачысціць абмалочанае зерне ад мякіны і смецця на ветры. Зветрыць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., каго.

Удараць шпорамі па баках каня, каб прымусіць яго хутчэй бегчы. Шпорыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)