зве́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Ачысціць абмалочанае зерне ад мякіны і смецця на ветры. Зветрыць жыта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)