эсплана́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д (спец.).

1. Шырокая вуліца з адеямі пасярэдзіне.

2. Пустое, незабудаванае месца паміж сценамі крэпасці (уст.).

3. Плошча перад вялікім будынкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжако́нне, ‑я, н.

Частка сцяны паміж аконнымі праёмамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжбрыга́дны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца, адбываецца паміж брыгадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпляме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе, адбываецца паміж плямёнамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжрэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны паміж рэкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надперано́ссе, ‑я, н.

Месца паміж бровамі, вышэй пераносся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кровазмяшэ́нне, ‑я, н.

Палавая сувязь паміж блізкімі сваякамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іонаабме́н, ‑у, м.

Абмен іонамі паміж двума рэчывамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́меж ’поруч, побач’ (ТСБМ), ’побач, праз мяжу’ (ЖНС), ’паміж’ (Бяльк.), поміж ’паміж’ (ТС). Польск. pomiędzy ’паміж’, między ’тс’, славац. pomedzi ’паміж’, pomedzie ’мяжа’. Ад по- і меж (гл.). Параўн. поме́жнік (гл. памежнік) ’сусед па палетку’ (ТС). Гл. яшчэ мяжа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

водападзе́л, ‑у, м.

Узвышша, якое падзяляе басейны некалькіх рэк. // перан. Аб мяжы паміж супрацьлеглымі, але цесна звязанымі паміж сабой з’явамі, падзеямі, суджэннямі. Так мог пісаць толькі сапраўдны рэвалюцыянер-дэмакрат, які рабіў выразны водападзел паміж афіцыяльнай Расіяй Мікалая Крывавага і Расіяй Пушкіна, Герцэна, Чарнышэўскага і Някрасава. Майхровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)