serviceable

[ˈsɜ:rvəsəbəl]

adj.

1) кары́сны, прыда́тны

2) мо́цны (пра матэрыя́л)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Páckzeug

n -(e)s

1) упако́вачны матэрыя́л

2) зняв. зброд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

material

[məˈtɪriəl]

1.

n.

1) матэрыя́л -у m.

building materials — будаўнічы матэрыя́л

2) матэ́рыя, ткані́на f., матэрыя́л

dress material — матэрыя́л на суке́нку

3) raw materials —

а) сыраві́на f.

б) матэрыя́лы, на́кіды (для арты́кулу, кні́гі)

2.

adj.

1) матэрыя́льны, рэ́чыўны; фізы́чны, рэа́льны

2) матэрыялісты́чны

a material point of view — матэрыялісты́чны пункт гле́джаньня

3) істо́тны, ва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

асфальтабето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял з сумесі шчэбеню (або гравію), пяску і асфальту (ужываецца ў дарожным, аэрадромным, гідратэхнічным і інш. відах будаўніцтва).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) які‑н. матэрыял тонкім слоем металу, каб надаць яму пэўныя ўласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пергамі́н, ‑у, м.

1. Ізаляцыйны рулонны матэрыял з тонкага кардону, насычанага нафтавымі бітумамі.

2. Тонкая трывалая папера для вырабу натуральнай папяровай калькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліурэта́н, ‑у, м.

Высокамалекулярнае арганічнае спалучэнне, прадукт полімерызацыі; высакаплаўкае крышталічнае рэчыва. // Сінтэтычны матэрыял, які прымяняецца для вырабу каўчуку, клею, плёнкі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

facing

[ˈfeɪsɪŋ]

n.

1) абліцо́ўка f., абліцо́вачны матэрыя́л

2) адваро́т -у m. (у суке́нцы, гарніту́ры); матэрыя́л на адваро́ты

3) Milit. паваро́т -у m. (упра́ва, уле́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

акміні́т

[ад ак(устыка) + мін(ерал)]

будаўнічы матэрыял, непранікальны для гукаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прабе́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Незапоўненае месца ў тэксце, прагал (паміж літарамі, словамі, радкамі).

Пакінуць п.

2. перан. Недахоп, недагляд.

П. у ведах.

|| прым. прабе́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

П. матэрыял (у друкарскім наборы: брусочкі для ўтварэння прамежкаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)