папра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што можна паправіць. [Страйболаў:] — Падлікі, пэўна, не верныя, труба не вытрымала... звычайная памылка, і лёгка папраўная. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі роўны. Лёгка і мякка слізгаюць палазы, пакідаючы за сабой па некранутай белі дзве раўнюткія палосы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінілацэтыле́н

(ад вініл + ацэтылен)

арганічнае злучэнне, ненасычаны вуглевадарод, газ, які лёгка ператвараецца ў бясколерную вадкасць; выкарыстоўваецца пры вырабе сінтэтычных каўчукоў, лакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

easily

[ˈi:zɪli]

adv.

1) лёгка; без напру́гі

2) безумо́ўна, бясспрэ́чна

3) ве́льмі праўдападо́бна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fissile

[ˈfɪsəl]

adj.

1) распа́длівы, які́ лёгка расшчапля́ецца

2) здо́льны да я́дзернага распа́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

moody

[ˈmu:di]

adj.

1) які́ лёгка мяня́е настро́і

2) марко́тны, су́мны, пану́ры; мэлянхалі́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

observable

[əbˈzɜ:rvəbəl]

adj.

1) лёгка ба́чны

2) яко́га трэ́ба прытры́мвацца; які́ выко́нваецца (зако́н)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ма́сла, -а, н.

1. Харчовы тлушч, атрыманы збіваннем смятанкі або смятаны.

Топленае м.

2. Тлустае рэчыва мінеральнага паходжання.

Змазачнае м.

◊

Масла масленае — пра таўталогію, паўтарэнне чаго-н.

Падліць масла ў агонь — абвастрыць якія-н. непрыязныя адносіны, пачуцці.

Як па масле — лёгка, без цяжкасцей.

|| прым. ма́слены, -ая, -ае.

Масленая пляма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Qui cito laetatur, leviter dolet et lacrimatur

Хто хутка радуецца, той лёгка смуткуе і плача.

Кто скоро радуется, тот легко печалится и плачет.

Гл.: Post gaudia...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

кабылі́ца, ‑ы, ж.

Маладая рослая кабыла; жаробка. Першая лёгка і размашыста ішла агністая.., з белай мецінкай на лбе кабыліца Зорка. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)