prospect
[ˈprɑ:spekt]
1.
n.
1) разьлі́к -у m.; ві́ды на бу́дучыню, пэрспэкты́вы pl.
prospects for the harvest — разьлі́кі на ўраджа́й
2) чака́ньне, спадзява́ньне n.
3) асо́ба, яка́я мо́жа быць пакупніко́м, кандыда́там
4) Geol. разьве́дка f.
2.
v.t.
шука́ць
to prospect for gold — шука́ць зо́лата
•
- in prospect
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ва́га ж. (рычаг для поднятия тяжестей) ва́га
вага́ ж.
1. прям., перен. вес м.;
ме́ры вагі́ — ме́ры ве́са;
а́тамная (малекуля́рная) в. — а́томный (молекуля́рный) вес;
мёртвая в. — ав. мёртвый вес;
найлягчэ́йшая в. — спорт. наилегча́йший вес;
2. весы́ мн.;
◊ на вагу́ зо́лата — на вес зо́лота;
мець вагу́ — име́ть вес
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вага́ ж
1. (цяжар, маса) Gewícht n -(e)s, -e; Másse f -; перан Ánsehen n -s, Éinfluss m -es;
удзе́льная вага́ фіз spezífisches Gewícht;
найлягчэ́йшая вага́ Flíegengewicht n -(e)s, -e;
паўлёгкая вага́ спарт Fédergewicht n;
2. (прылада) Wáage f -, -n;
дэцыма́льная вага́ Dezimálwaage f;
◊ на вагу́ зо́лата Góld(es) wert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Зяле́паць ’ціўкаць, пішчаць (пра куранят)’ (ашмян., Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. желіпнути ’гучна закрычаць’, желіпати ’есці’. Магчыма, прасл. дыялектызм zelp‑a‑ti. Параўн. літ. želpùoti ’балбатаць’, якое, паводле Бугі (Фрэнкель, 1296), роднаснае санскр. jálpati ’мармытаць, гаварыць’. Параўн. у Покарнага (1, 428) і.-е. корань *ghel‑ з падаўжэннем ‑b‑, ‑bh‑: с.-в.-ням. gelpfen ’крычаць, спяваць, прасіць’. Махэк₂ (200) адносіў сюды чэш. chlubiti se, польск. chlubić się ’ганарыцца’, дзе дапускаў змену ch < g; паводле Покарнага, сюды літ. gulbinti ’хваліць’, рус. (без падаўжэння ‑b‑) галиться ’высмейваць’. Калі дапусціць, што корань меў варыянт gʼhel‑ (як *gʼhel‑ ’блішчаць’, прадстаўлены ў зялены, зала, золата, магчыма, меў варыянт *ghel‑, што даў жоўты), ён мог быць падоўжаны ‑p‑ і даць *gʼhel‑p, адкуль зялепаць і інш. Іншая магчымасць — дапушчэнне старажытнага сінкрэтызму свячэння і гучання ў значэнні кораня gʼhel‑ ’блішчаць’ (гл. зялёны), да гэтага схіляюць словы зялепуха, зеляпан (гл.), што захоўваюць, відаць, сувязь з зялёны. Супрун, Baltistica XX (1), 1984, 65–67. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
асі́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
1. Аказацца мацнейшым у барацьбе, сутычцы, бітве; перамагчы, адолець. Непакорных, гордых не магло Нішто ў змаганні з ворагам асіліць. Танк. — Не змаглі вы самі асіліць Золата, дык мы з ім расправімся, — выхваляліся заморцы. Пальчэўскі. // перан. Перасіліць, пераадолець, перамагчы пачуццё хвалявання, страху і пад. Не зможа нас лютае гора асіліць. Танк.
2. Выканаць работу, што патрабуе фізічных намаганняў, вялікай затраты часу. Мо таму, што не ўсе пакасілі За ракою лугі-мурагі, Не паспелі за дзень мы асіліць Копы знесці, злажыць у стагі? Непачаловіч. // Засвоіць, зразумець што‑н.; справіцца з чым‑н., пераадолеўшы цяжкасці, перашкоды. Асіліць англійскую мову.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаро́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які сустракаецца ў прыродзе ў хімічна чыстым выглядзе. Самароднае золата. Самародная медзь. // Які ўтрымлівае самародкі (у 1 знач.), з самародкамі. Самародныя россыпы.
2. Прыродны, які развіўся без сістэматычнай адукацыі, выхавання. Самародны талент. □ У ім [Сымоне] прачнуўся самародны практык-аграном; гаспадарчая яго інтуіцыя, звыкласць — сагнала з яго ранейшае сумненне. Чорны. // Уласцівы самародку (у 2 знач.), дасканалы ў творчых адносінах. У.. [К. Каганца] вынікалі такія вершы, як «Кабзар».. — рэч самародная, веючая народныя духам і пакідаючая моцнае ўражанне. Багдановіч. [Ян Каспровіч] прызнаў «Песню» [«Песню пра зубра» М. Гусоўскага] творам самародным І прыкмеціў уплыў Гусоўскага на творчасць Адама Міцкевіча, асабліва на паэму «Пан Тадэвуш». У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цю́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Аднакр. да цюкаць.
2. каго. Забіць, прыкончыць. Шалёная думка была мільганула ў Міхася — цюкнуць шаўца табурэткай па галаве — і канцы ў ваду. Асіпенка. [Арцём:] Прыйшлі мы, вартавога цюкнулі, сувязнога гэтага для адводу звязалі. Брыль. // што. Надбіць. Цюкнуць яйцо.
3. Выпіць. Цюкнуць чарачку.
4. безас. перан. Раптоўна з’явіцца, узнікнуць (пра намер, думку, план і пад.). Адразу ж, у той жа момант, [Базылю] цюкнула: у гэтай варэйцы схавана Язэпава золата. Сачанка.
•••
Цюкнуць у галаву — тое, што і стукнуць у галаву (гл. стукнуць). Тут толькі хлопчыку цюкнула ў галаву: а што калі там Гараська прачнуўся ды выкуліўся з калыскі. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
true
[tru:]
1.
adj.
1) праўдзі́вы
2) рэчаі́сны, сапра́ўдны
true gold — сапра́ўднае зо́лата
a true patriot — адда́ны патрыёт
3) адпаве́дны, пра́вільны; дакла́дны
a true copy — дакла́дная ко́пія
4) зако́нны
a true heir — зако́нны спа́дчыньнік
2.
adv.
праўдзі́ва, дакла́дна
His words ring true — Яго́ныя сло́вы гуча́ць праўдзі́ва
•
- come true
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
залаты́
1. gólden, Gold-;
залаты́ запа́с Góldbestand m -es, -stände;
залата́я мане́та Góldstück n -(e)s, -e, Góldmünze f -, -n;
2. (падобны да золата) góldfarben, góldgelb;
3. у знач наз м Góldstück n -es;
4. перан (надта добры) gólden, góldig;
5. (дарагі, улюбёны) lieb, hérzig;
залата́я сярэ́дзіна der góldene Míttelweg, die góldene Mítte
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
szczery
szczer|y
1. шчыры;
~e zamiary — добрыя (шчырыя) намеры;
~a prawda — шчырая праўда;
jeśli mam być ~y — калі быць шчырым;
2. чысты;
~e złoto — чыстае золата;
w ~ym polu — у чыстым полі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)