мацяры́нства, ‑а, н.
1. Стан жанчыны-маці ў перыяд цяжарнасці, родаў і кармлення дзіцяці. Закон аб ахове мацярынства. // Стан, абавязкі і правы маці ў адносінах да дзяцей.
2. Пачуццё да дзяцей, уласцівае жанчыне-маці; уласцівае маці ўсведамленне кроўнай сувязі яе з дзецьмі. Я запомніў толькі .. [Машу], тую шчаслівую ўсмешку і вочы, поўныя гордай радасці мацярынства. Брыль. Смутак па мацярынству даўно парадзіў у Галі пагарду да жанчын, якія не жадаюць мець дзяцей. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
справа́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
Разм. Імкнучыся пазбавіцца ад каго‑н., адправіць куды‑н., выправадзіць. Каб не мучыць доўга брата ў кутку пад палацямі, Параска стараецца хутчэй справадзіць сябровак з хаты або сама бяжыць з імі на двор. Якімовіч. // Збыць што‑н.; пазбавіцца ад чаго‑н. І вось, зашыўшыся на печы, Ён [Алесь] разважае недарэчы: Як тут зрабіць і што парадзіць? Куды б «закон» яму справадзіць? Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Судзьба́ ’доля, лёс’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС): sudźba bóża ’прадвызначэнне’ (Федар. 4), судзьба́ — працэсуальны назоўнік ад дзеяслова судзіць (слуц., Жыв. НС), ст.-бел. судба ’тс’: судбы судеи (Альтбаўэр). Параўн. старое ўкр. судьба́ ’доля’, рус. судьба́ ’лёс’, чэш. sudba ’прадвызначэнне, доля’, славен. sódba ’прысуд; меркаванне, думка’, старое ’лёс’, серб.-харв. судба ’тс’, балг. съдба́ ’тс’, макед. судба ’доля, лёс’, ст.-слав. сѫдьба ’прысуд; права, закон; рашэнне, пастанова’. Прасл. *sǫdьba — абстрактны назоўнік ад *sǫditi, гл. судзіць (Шустар-Шэўц, 1376; Скок, 3, 356; Бязлай, 3, 283). Існуе меркаванне, што гэта самастойныя ўтварэнні ў асобных славянскіх мовах, а значэнне ’лёс’ распаўсюдзілася пад уплывам рускай мовы. параўн. Махэк₂, 568; Русек, Этимология–2000–2002, 50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
orzekać
незак.
1. выказваць думку; заяўляць; заключаць;
2. юр. выносіць прыгавор; пастанаўляць;
prawo orzekać że ... — закон гаворыць, што...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gravitation
[,grævɪˈteɪʃən]
n., Phys.
1) прыцягне́ньне n.
the law of gravitation — зако́н прыцягне́ньня
2) ця́га f. (да чаго́-н.)
3) па́даньне n., апуска́ньне на дно
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
offend [əˈfend] v.
1. кры́ўдзіць;
I didn’t mean to offend you. Я не хацеў цябе пакрыўдзіць.
2. зневажа́ць (пачуцці), выкліка́ць агі́ду;
offend the eye/the ear зневажа́ць зрок/слых
3. fml (against) паруша́ць (закон, правіла і да т.п.); рабі́ць злачы́нства
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
principle
[ˈprɪnsəpəl]
n.
1) пры́нцып -у m.; асно́ва f.
religious principles — рэлігі́йныя кано́ны
2) пра́віла n., зако́н -у m.
to make it a principle — зрабі́ць пра́вілам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
захава́нне н
1. (міру, стану) Erháltung f -;
зако́н захава́ння эне́ргіі фіз Energíeerhaltungsgesetz n -es;
2. (рэчаў) Áufbewahrung f -, -en, Verwáhrung f -;
узя́ць на захава́нне in Verwáhrung néhmen*;
даць на захава́нне in Verwáhrung gében*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
асно́ўны 1, ‑ая, ‑ае.
Найбольш важны, істотны, галоўны. Асноўны закон. Асноўная думка. Асноўныя сродкі вытворчасці. Асноўная задача. Асноўная спецыяльнасць. / у знач. наз. асно́ўнае, ‑ага, н. Звераў рашыўся на самае асноўнае, што магло яго выручыць. Алешка.
•••
Асноўны капітал гл. капітал.
У асноўным — у агульных, істотных рысах, у галоўным.
асно́ўны 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асновы (у 5 знач.). Асноўныя ніткі.
асно́ўны 3, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да асновы (у 8 знач.). Асноўны вокісел. Асноўная соль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́ля в разн. знач. во́ля, -лі ж.;
си́ла во́ли сі́ла во́лі;
во́ля наро́да — зако́н во́ля наро́да — зако́н;
◊
после́дняя во́ля апо́шняя во́ля, апо́шняе жада́нне;
дать во́лю своему́ чу́вству даць во́лю сваі́м пачу́ццям;
(вы́пустить) на во́лю (вы́пусціць) на во́лю;
по до́брой во́ле па до́брай во́лі;
лю́ди до́брой во́ли лю́дзі до́брай во́лі;
дава́ть во́лю дава́ць во́лю;
дать во́лю рука́м даць во́лю рука́м;
на во́лю ро́ка на во́лю лёсу;
во́ля ва́ша во́ля ва́ша.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)