дэфекты́ўны

(лац. defectivus)

з фізічнымі і псіхічнымі недахопамі; ненармальны (напр. д-ае дзіця).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

педалінгві́стыка

(ад гр. pais, -idos = дзіця + лінгвістыка)

раздзел лінгвістыкі, які вывучае мову дзяцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ба́віць, ба́ўлю, ба́віш, ба́віць; незак. (разм.).

1. што. Бескарысна праводзіць час.

Б. вечары за картамі.

2. каго-што. Весяліць, забаўляць.

Б. дзіця.

|| наз. ба́венне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспрыту́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае ні бацькоў, ні прытулку; бяздомны.

Беспрытульнае дзіця.

2. перан. Пазбаўлены належнага догляду; занядбаны.

Беспрытульная гаспадарка.

|| наз. беспрыту́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаразві́ты, -ая, -ае.

Які не дасягнуў пэўнага развіцця, затрымаўся ў росце, развіцці або вылучаецца недастатковым развіццём разумовых здольнасцей.

Недаразвітае насенне.

Недаразвітае дзіця.

|| наз. недаразві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчаня́ і шчанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Дзіцяня сабакі, а таксама ваўчыцы, лісы і пад.

2. Пра дзіця (разм., груб.).

|| прым. шчаня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

beslobber

[bɪˈslɑ:bər]

v.t.

засьлі́ньваць (як дзіця́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brat

[bræt]

n.

капры́знае, разбэ́шчанае дзіця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сапля́к, ‑а, м.

Разм.

1. Саплівае дзіця.

2. Пагард. Дзіця, малы. [Пецька:] — Даўлянуў бы, здаецца, ды шкада сапляка — малы, дурны... Масарэнка. // Вельмі малады, няўмелы, нявопытны чалавек; малакасос. [Андрэй:] — Зірнуў я гэта скоса на вартавога, ат, сапляк нейкі, ды яшчэ з ліхтаром чырвоным. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́клюшны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коклюшу. Коклюшны кашаль. // Хворы на коклюш. Коклюшнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)