паня́ньчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго і без дап.
Няньчыць некаторы час. Паняньчыць дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)