Знявага ’абраза’. Укр. знева́га ’тс’. Рус. дыял. изнева́га ніжнегар., урал. ’насілле, няволя, прыціск’, урал. ’непрыемнасць’, польск. zniewaga ’знявага’. Параўн. чэш. znevážiti, славац. znevažiť ’пазбавіць важнасці’, рус. смал. знева́жить ’зняважыць, абразіць’. Аддзеяслоўны бязафіксны назоўнік ад знева́жаць (з ‑не‑ < jьz‑ne‑) з коранем vag‑ (гл. вага); параўн. антанімічную пару паважа́ць — пава́га. Значэнне аб’ядноўвае польск., бел., укр. мовы; крыніцай могуць быць як укр., бел. (паколькі існуе рус. іншазначная паралель; параўн. і знямога без польск. паралелі), так і польск. (наяўнасць ст.-польск. znieważca ’хто не паважае багоў’, чэш., славац.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

невое́нный

1. (не относящийся к войне) невае́нны;

невое́нный груз невае́нны груз;

2. (не относящийся к армии, штатский) невайско́вы, цыві́льны;

невое́нный челове́к невайско́вы (цыві́льны) чалаве́к;

3. сущ. невайско́вы, -вага м., цыві́льны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

false

[fɔls]

1.

adj.

1) фальшы́вы; няпра́вільны; памылко́вы

2) ілжы́вы, хлусьлі́вы (сьве́дчаньне)

3) фальшы́вы (но́та); няве́рны, няшчы́ры (ся́бра)

4) ашука́нскі (сыгна́л), махля́рскі (вага́)

5) падро́блены, шту́чны (дыямэ́нт)

2.

adv.

фальшы́ва; ілжы́ва; няшчы́ра; шту́чна

3.

v.

фальшы́віць (у ігры́), падрабля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лі́шні

1. (непатрэбны) ǘberflüssig, únnötig; nútzlos;

2. (залішні) ǘberschüssig, ǘberzählig; übrig (запасны);

лі́шняя вага́ Übergewicht n -(e)s, -e;

лі́шні раз noch éinmal, ein wéiteres Mal;

3. (дадатковы, дабавачны) zu viel;

тут два лі́шнія чалаве́кі hier sind zwei Mann zu viel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неве́жа м., ж.

1. (о мужчине) недаліка́тны, -нага м., няве́тлівы, -вага м.; (о женщине) недаліка́тная, -най ж., няве́тлівая, -вай ж.; (грубиян) грубія́н, -на м.; (грубиянка) грубія́нка, -кі ж.;

2. разг., уст., см. неве́жда.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

consequence

[ˈkɑ:nsəkwəns]

n.

1) вы́нік -у m., насту́пства n.

2) вы́вад -у m., лягі́чная высно́ва

3) зна́чаньне, значэ́ньне n.; вага́ f.

of no consequence — нява́жны

of great consequence — вялі́кае вагі́

4) уплыво́васьць, ва́жнасьць f.

person of consequence — чалаве́к з уплы́вамі, ва́жны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мая́чыць 1, ’выступаць на фоне чаго-небудзь, узвышацца над наваколлем’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. мая́чить ’тс’, якое да маяк (гл.).

Мая́чыць 2 ’рабіць паволі, з гультайствам, абы-як’ (Нас.), рус. валаг., разан. мая́чить ’рабіць праз сілу, ледзь-ледзь’, усх. ’марудзіць’, ма́ять ’мучыць’, балг. ма́я ’забаўляць, затрымліваць’, мая се ’бадзяцца без мэты’, ’здзіўляцца’. Роднасныя з лац. mōlēs ’цяжкасць, вага’, ст.-грэч. μώλυς, ст.-в.-ням. muoen ’працаваць, старацца’, muodi, гоц. afmauiþs ’стомлены’, muohî ’праца’, с.-в.-ням. müen, muowen ’працаваць’, і.-е. *mō‑ (Шмідт, KZ, 26, 5; Бернекер, 2, 7; Фасмер, 2, 587; БЕР, 3, 701–702).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

burden

I [ˈbɜ:rdən]

1.

n.

1) груз -у m.; цяжа́р -у m.

2) цяжка́я но́ша, ця́жкасьці pl.

3) вага́ гру́зу (карабля́), грузападыма́льнасьць f.

2.

v.t.

1) грузі́ць, нагружа́ць

2) абцяжа́рваць

II [ˈbɜ:rdən]

n.

1) тэ́ма f., гало́ўная ду́мка

2) прыпе́ў -ву m., рэфрэ́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gewícht

n -(e)s, -e

1) вага́, цяжа́р

2) ва́жнасць, уплыў

3) гі́ра

~ légen auf etw. (A), éiner Sáche (D) ~ béimessen* — надава́ць значэ́нне чаму́-н.

das ~ stémmen — спарт. вы́ціснуць вагу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тала́нт ’самая вялікая адзінка вагі і грашовая адзінка ў Старажытнай Грэцыі і на Усходзе’ (ТСБМ), ст.-бел. талантъ ’тс’: два таланты (1616 г., Карскі 2-3, 334), талентъ, талантъ ’тс’ (Сл. Скар.). Праз ст.-слав. таланътъ ’тс’ з грэч. τάλαντον з індаеўрапейскім коранем *tel‑ ’падымаць (на вагі), узважваць’, што мела значэнні: ’адзінка вагі ў 26,2 кг’, ’грашова-разліковая, але не манетная адзінка, срэбная або залатая’, ’вагі’. З грэч. τάλαντον — лац. talentum (у значэнні грэчаскай меры). Усходнія славяне з XI–XII стст. ведаюць словы талантъ, таланто ў значэннях ’вага і манета ў старажытных грэкаў і рымлян’ і ’талент’ (Сразн., 3, 921; Чарных, 2, 226; Фасмер, 4, 14–15). Гл. та́лент.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)