Важка1 ’гіра’ (Касп.); ’фунтовая гіра’ (Інстр. III). Да важа (гл.).

Важка2 ’цяжка’ (БРС, З нар. сл., Хрэст. дыял., Шпіл., Мат., Шн. Песні). Да важкі1.

Важка3 ’кудзеля, апрацаванае льняное валакно, прыгатаванне ў пралку’ (Касп.). Да ваг (гл.) з суфіксам ‑ьк‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)