Пацые́нт ’хворы ў адносінах да ўрача’ (ТСБМ). Праз польск. pacjent ці рус. пацие́нт з лац. patiens, Род. склон patientis ’які пакутуе’ < patior ’цярплю’ (Сл. иностр. слов, 1988, 377; SWO, 1980, 540).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скрыпе́ць несов., в разн. знач. скрипе́ть;

~пя́ць вазы́ са снапа́мі — скрипя́т теле́ги со снопа́ми;

хво́ры яшчэ́ ~пі́ць — больно́й ещё скрипи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

poorly​1 [ˈpɔ:li, ˈpʊəli] adj. BrE, infml нездаро́вы; хво́ры; няду́жы;

I feel poorly. Мне нездаровіцца;

He is looking very poorly. Ён вельмі дрэнна выглядае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gíchtkranke

sub m, f -n, -n пада́грык, хво́ры на пада́гру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ЛАРЫНГАСПА́ЗМА

[ад грэч. larynx (laryngos) гартань + спазма],

раптоўная сутаргавая спазма мускулатуры гартані, у выніку якой прасвет гартані закрываецца і ўзнікае інспіраторная задышка. Выклікаецца раздражненнем блукаючага нерва пры пападанні іншародных цел у прасвет гартані, валляку, пухлінах, у дзяцей таксама — доўгім плачам, смехам і інш. Пры Л. хворы задзірае галаву, шырока разяўляе рот, у цяжкіх выпадках — смерць ад асфіксіі. Неадкладны зварот па ўрачэбную дапамогу.

П.А.Цімашэнка.

т. 9, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сардэ́чнік м. разм.

1. (чалавек хворы на сэрца) Hérzkranke (sub) m -n, -n;

2. (урач) Spezialíst für Hérzkrankheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Недапошлы ’хворы’ (Сл. ПЗБ). Відаць, з неда- ’дастаткова’ (гл.) і пайсці, параўн. недошлы ’слабы, хваравіты’, што, магчыма, з’яўляецца зыходнай формай для названага слова, узнікшага пад уплывам слоў тыпу пошліна ’хвароба, пошасць’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

patient​1 [ˈpeɪʃnt] n. пацые́нт, хво́ры;

I have been a patient of Dr Davis for many years. Я даўно ўжо з’яўляюся пацыентам доктара Дэйвіса.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патрэ́скацца, ‑аецца; зак.

Даць трэшчыны на сваёй паверхні. Спёка стаіць страшэнная. Лісце на дрэвах прывяла. Зямля высахла і патрэскалася. Бяганская. Дзед быў хворы. Гарачка такая, што губы патрэскаліся, вочы глядзяць, але не свецяць, не пазнае нікога. Янкоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запалёны, ‑ая, ‑ае.

1. Хворы на запаленне; прыпухлы, пачырванелы. Запалёны ўчастак цела. □ Віка не зводзіла з бацькі чырвоных, запалёных ад плачу вачэй, крыху здзіўленая і ўражаная, што ён так доўга маўчыць. Шамякін.

2. Узбуджаны, разгарачаны. Запалёны мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)