self-denying

[,selfdɪˈnaɪɪŋ]

adj.

неэгаісты́чны, які́ самаадрака́ецца, адмаўля́е сабе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

diffident

[ˈdɪfɪdənt]

adj.

няўпэ́ўнены ў сабе́, няпэ́ўны сябе́; сарамлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

petitionary

[pəˈtɪʃəneri]

adj.

які́ зьмяшча́е ў сабе́ про́сьбу, про́сьбітны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

auriferous

[ɔˈrɪfərəs]

adj.

які́ ма́е ў сабе́ зо́лата, залатано́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

beat one’s brains

лама́ць сабе́ галаву́, стара́цца прыпо́мніць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Мы́ркаць ’гаварыць, запінаючыся, спыняючыся на паўслове’ (Мядзв.), ’наспеўваць праз зубы, сабе пад нос’, ’выказваць незадавальненне нараканнем’ (Нас.), ’мармытаць’ (Шат.), мыркун ’буркатун’, мыркуння ’гугнявая жанчына’, ’жанчына, якая на ўсялякую прапанову выказвае незадавальненне’ (Нас.), мырчэць ’бурчаць, муркаць; мармытаць’ (Юрч.). Укр. миркнути, рус. мыркнуть ’мармытаць’, ’наспеўваць сабе пад нос’. Гукапераймальнае (Шахматаў, ИОРЯС, 7, 2, 337; Фасмер, 3, 24; Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пага́рдлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай або выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго-, чаго-н.

Пагардлівыя адносіны.

Пагардлівыя словы.

|| наз. пага́рдлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

во́бразны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе вобразы, паказвае што-н. у вобразах; яскравы, яркі, жывы.

Вобразнае абагульненне ўбачанага.

Гаварыць вобразна (прысл.).

|| наз. во́бразнасць, -і, ж.

В. паэтычнай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вугляво́ды, -аў, адз. -во́д, -у, М -дзе, м.

Неабходныя для жыццядзейнасці арганічныя рэчывы, якія ўтрымліваюць у сабе вуглярод, кісларод і вадарод.

|| прым. вугляво́дны, -ая, -ае і вугляво́дзісты, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бурката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

Голуб буркоча.

2. што і без дап. Бурчаць, мармытаць.

Б. сабе пад нос.

|| наз. бурката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)