Мець пачуццё ўпэўненасці ў верагоднасць чаго‑н. [Адзін з чырвонаармейцаў:] — Зусім не верыцца.., што ёсць яшчэ дзесь на свеце паны і здзек чалавека над чалавекам.Чорны.Руды наш стаў дабёр і гладак, Не верыцца, што ёсць і косці.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́ўкаж.тэх. Wäsche f -; Wáschen n -s, Spülen n -s, Dúrchspülung f -, Spülung f;
прамы́ўка руды́Érzwäsche f;
прамы́ўка зо́лата Góldwäsche f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
радо́вішчаж.геал. Láger n -s, Vórkommen n -s, -, Lágerstätte f -, -n;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
brown
[braʊn]1.
adj.
1) руды́, бу́ры; кары́чневы
brown hair — руды́я валасы́
2) смугля́вы, загарэ́лы
3) ка́ры
brown eyes — ка́рыя во́чы
4) пану́ры; пава́жны
2.
n.
руды́ ко́лер
3.
v.
1) рабі́ць (рабі́цца) руды́м, рудзе́ць
2) загара́ць (на со́нцы)
•
- brown out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вісмут ’назва хімічнага элемента’. Запазычана з рус. мовы, куды (пач. XVIII ст.) трапіла з нямецкай. Там першапачаткова (с.-н.-ням.Wesemot) абазначала ’кобальтавыя руды, якія здабываліся ў Саксоніі ў XVI ст.’ < Wiesen ’назва мясцовасці’ + muten ’вырабляць (руду)’, пасля — Wismut ’метал, здабыты ў Візэне’ (Клюге, 866; Шанскі, 1, В, 106).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schürfen
1.
viгеал. разве́дваць
nach Erz ~ — ве́сці разве́дку за́лежаў [пакла́даў] руды́
2.
vt збіць, абадра́ць (скуру)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Förderung
f -, -en
1) садзе́йнічанне, падтры́мка
2) тэх. транспартава́нне; пада́ча, пад’ём
3) горн. вы́дача, адка́тка руды́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АЛЬМАДЭ́Н
(Almaden),
ртутнае радовішча ў Іспаніі, самае вял. ў свеце і унікальнае па якасці руды. Распрацоўваецца з 1-га тыс. да н.э.Руды — кварцыты ў ніжнепалеазойскіх сланцах, маюць у сабе кінавар і самародную ртуць (да 1/20). У 1980-я г. здабыча ў межах 1,2—2 тыс.т металу. Запасы ацэньваюцца ў 250 тыс.т. Здабыча вядзецца ў глыбокіх шахтах. Самародная ртуць, якая сцякае ў ачышчальныя вырабаткі, збіраецца асобна.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шы́хта, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.
Спец. Сумесь руды, флюсаў, коксу, вугалю і пад., узятых у пэўных колькасных адносінах, якую загружаюць у плавільныя печы для перапрацоўкі. Сталь выплаўлялі ў мартэне. Загружаны шыхта і флюс, і металічны лом, Гудуць фарсункі д’ябальскім агнём, Аж цэх дрыжыць, бы ад землетрасення...Валасевіч.
[Ням. Schicht.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rust
[rʌst]1.
n.
1) іржа́f.
2) іржа́f. (хваро́ба збо́жжавых расьлі́наў)
3) руды́ ко́лер
2.
v.
1) іржаве́ць, пакрыва́цца іржо́ю
2) прытупля́цца, карэ́ць (ад бязьдзе́йнасьці)
Don’t let your mind rust during vacation — Не дава́й сваі́м мазга́м прытупля́цца падча́с адпачы́нку
3.
adj.
іржа́вы; руды́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)