hydraulic

[haɪˈdrɔlɪk]

adj.

1) гідраўлі́чны; вадзяны́

a hydraulic press — гідраўлі́чны прэс

2) які́ цьвярдзе́е ў вадзе́

hydraulic cement — гідраўлі́чны цэмэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ва́льцы, ‑аў; адз. валец, ‑льца, м.

1. Прэс у выглядзе двух або некалькіх цыліндраў, валкоў або конусаў, якія верцяцца ў розных напрамках і служаць для пракаткі, драблення чаго‑н. Пракатныя вальцы. // Машына, асноўнай рабочай часткай якой з’яўляюцца такія вальцы.

2. Разм. Вальцовы млын.

[Ад ням. Walze — вал, цыліндр, каток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафіна́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рафінаду; прызначаны для яго прыгатавання. Рафінадны завод. Рафінадны прэс, // перан. Падобны на рафінад. Сонца ўсё свеціць і свеціць, лёгкія аблачынкі ляжаць на даляглядзе, неба блекла-сіняе; шарэюць, праменяцца .. вострым, рафінадным нейкім святлом камяністыя сопкі. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кала́ндр

(фр. calandre)

прэс для надання тканіне, паперы, гуме гладкасці, глянцавітасці або нанясення на іх цісненнем малюнкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Quétsche

f -, -n тэх.

1) ціскі́, зажы́м

2) прэс

3) драбі́лка, мцэ́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tłocznia

ж.

1. тэх. прэс;

2. палігр. ціскальны станок;

3. валюш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сенно́й​I (от се́но) сянны́;

сенно́й база́р сянны́ ры́нак;

сенно́й пресс сянны́ прэс;

сенна́я лихора́дка мед. сянна́я ліхама́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tłoczek

м.

1. поршань;

2. муз., палігр. пістон;

3. прэс (у кулямёце)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

attaché

м. [atasze] аташэ;

attaché wojskowy — ваенны аташэ;

attaché prasowy — прэс-аташэ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БАНАЛІТЭ́Т

(франц. banalité),

у сярэдневяковай Зах. Еўропе манапольнае права сеньёра на маёмасць грамадскай значнасці (млын, печ, вінаградны прэс), за карыстанне якой сяляне павінны былі яму дадаткова плаціць. Баналітэты шырока ўжываліся феадаламі (у т. л. простымі рыцарамі) з канца 10—11 ст.

т. 2, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)