Тры́шты: у трышты ‘ў тры разы’ (ТС). Параўн. ст.-слав. триши ‘тройчы’, паралельнае да тришьди ‘тс’ (СССл.), якое з прасл. *trišьdy, спалучэння з *tri (гл. тры) і дзеепрыметніка *šъdъ ад *xoditi (Фасмер, 4, 102; ЕСУМ, 5, 637), гл. трожды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трыпу́зый, трохпу́зый іран. ‘вельмі тоўсты, тлусты’ (Юрч. Вытв.). Да пу́за (гл.). Прыстаўка тры (з ц.-слав. тре‑, трь‑ < ст.-слав. трь‑: треклятый, гл. трыкляты) утварае прыметнікі найвышэйшай ступені. У трохпузый адбылося пераасэнсаванне пачатку слова (з тре‑) у значэнні траічнасці (гл. тры).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трохвале́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які здольны звязаць тры атамы вадароду. Трохвалентная група элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохкла́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тры класы, складаецца з трох класаў. Трохкласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохме́сны, ‑ая, ‑ае.

З месцамі для траіх, які мае тры месцы. Трохмесны экіпаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохцалёвы, ‑ая, ‑ае.

Велічынёй (таўшчынёй, шырынёй, вышынёй, калібрам) у тры цалі. Трохцалёвая дошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыпла́н, ‑а, м.

Самалёт, які мае тры нясучыя паверхні, размешчаныя адна над другой.

[Фр. triplan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Празале́тась, прозалетось ’тры гады таму’ (ТС). З пра- і запетое ь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыумвіра́т

(лац. triumviratus, ад tres, trium = тры + vir = муж)

1) саюз трох палітычных дзеячаў у Стараж. Рыме перыяду заняпаду рэспублікі (1 ст. да н.э.), які імкнуўся захапіць вярхоўную ўладу;

2) перан. тры асобы, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыбра́хій

(гр. tribrachys, ад treis = тры + brachys = кароткі)

стапа з трох кароткіх складоў у антычным вершаскладанні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)