Verbum

анлайнавы слоўнік

lángsam

a паво́льны, мару́дны

~ von Begríff sein — мару́дна разуме́ць [ця́міць, ке́міць], быць тугаду́мам

adv паво́льна, ці́ха

~, áber sícher — паво́льна, ды дакла́дна

◊ was ~ kommt, kommt gut — ≅ цішэ́й е́дзеш – да́лей бу́дзеш; паспе́х – кура́м на смех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verstéhen

1) разуме́ць, ця́міць, ке́міць

j-m etw. zu ~ gében* — даць зразуме́ць каму́-н. што-н.

2) уме́ць (што-н. рабіць), разбіра́цца (у чым-н.)

von éiner Sáche nichts ~ — не ця́міць нічо́га ў спра́ве

er verstéht es, gut zu málen — ён уме́е до́бра малява́ць

verstéht er viel von Musík? — ён ду́жа разбіра́ецца ў му́зыцы?

(sich)

1) разуме́ць адзі́н аднаго́, знахо́дзіць агу́льную мо́ву, паразуме́цца

es verstéht sich von selbst — само́ сабо́й зразуме́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hang¹ [hæŋ] n. вы́гляд (чаго-н., што вісіць); спо́саб падве́скі; мане́ра

♦

get the hang of smth. infml навучы́цца, як рабі́ць або́ ўжыва́ць што-н.; разуме́ць што-н.;

I didn’t get the hang of what he was saying. Я не зразумеў, што ён гаварыў;

I haven’t got the hang of this sewing machine. Я не ведаю, як карыстацца гэтай швейнай машынай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ро́зум ’здольнасць мысліць, разумець’, ’разумовыя здольнасці чалавека, інтэлект’ (ТСБМ, Нас., Шат., Бяльк., Касп., Стан., Растарг., ТС, Сл. ПЗБ), розымъ ’тс’ (шымк. Собр.), ст.-бел. розум ’тс’. Укр. ро́зум, рус. ра́зум (< ц.-слав. разумъ), дыял. ро́зум, польск. rozum, н.-луж. rozym, в.-луж. rozum, rozom, rozym, чэш., славац. rozum, славен. razȗm, rezum, серб. ра̏зум, харв. rȁzum, макед. разум, балг. ра́зум, ст.-слав. разоумъ. Прасл. *orzumъ, утворанае з прыстаўкі *orz‑ > бел. раз‑/роз‑ (гл.), якая тут выражае адрознівальную здольнасць мыслення (Рэйзак, 548) і *umъ > ум > умець (гл.) < і.-е. (H)au̯‑mó‑ (Міклашыч, 372; Покарны, 78; Фасмер, 3, 435; Шустар-Шэўц, 2, 1244; Бязлай, 3, 160; БЕР, 6, 161–162). Сюды ж разумны, разумовы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тума́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Засцілаць, закрываць сабой (пра пыл, дым і пад.). Дым туманіць далягляд. // Засціць што‑н. чым‑н. Часамі пастушкі .. туманілі неба дымам сухога [бульбоўніку]. Чорны.

2. Завалакаць (вочы), перашкаджаць добра бачыць. [Антосіха] глядзіць на сваіх кватарантаў, і вочы яе туманяць слёзы. Кулакоўскі. // перан. Засціць (свядомасць, думкі); пазбаўляць здольнасці ясна разумець, успрымаць. Хмель помсты туманіў .. [Соміку] свядомасць. Крапіва. Скрыпелі да болю зубы, скрыпелі масніцы, злосць туманіла розум. Шашкоў. Усё цела .. [Яўхіма] поўнілася нецярплівай, гарачай прагай, якая ап’яняла, паліла, туманіла развагу. Мележ. // Разм. Рабіць няясным, незразумелым, блытаць. [Антон:] — Ведаеш, брыгадзір, давай на чыстату. Выкладвай, як яно было... І не тумань мне галавы! Савіцкі. І Змітрок не заходзіць. Яшчэ туманіць, што па справах да старасты. Разам на полі — не могуць дамовіцца. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разя́піць ’шырока адкрыць (дзверы)’ (Раст.): «Нашто гэта акно разяпілі?» (Полымя, 1970, 2, 134), сюды ж разе́па ’разява’ (Гарэц.), разя́па ’тс’ (Мат. Маг.). Апошняя форма скіроўвае ў бок зя́па ’рот, пашча’ (гл.), што выводзіцца з прасл. *zěpati ’пазяхаць, крычаць; цяжка дыхаць’ (Фасмер, 2, 94; БЕР, 1, 671). Аднак укр. роззя́пити ’адкрываць, раскрываць’, серб.-харв. razjápiti ’адкрыць рот’, чэш. дыял. rozjapiti, rozjapnouti ’хутка раскрыць (руку)’ даюць падставы для рэканструкцыі прасл. *orz‑zьjapiti, дзе *zьja‑p‑ звязана з ст.-слав. зьяти ’адкрываць рот, пазяхаць’ (Саднік-Айцэтмюлер, 1, 23). Немец (Этимология–1997–1999, 126) узводзіць чэш. дыял. rozjapati (ovoce) ’хутка разабраць’ да выклічніка (j)ap, паралельнага да chap, гл. хапаць. Інакш адносна ст.-чэш. japati, jápati ’назіраць; разумець’ і аднакарэнных Махэк₂, 216 (< *op‑), Трубачоў, ЭССЯ, 1, 71–72 (< *apati).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трактава́ць ₁ ’разглядаць, абгаворваць’, ’даваць тлумачэнне’, ’разумець, тлумачыць’ (ТСБМ), ’меркаваць, разважаць, ацэньваць’ (Цых.), ст.-бел. трактовати ’весці перагаворы’, ’тлумачыць, разважаць’ (1595 г.). Са ст.-польск. traktować ’трактаваць’, ’адносіцца да каго-небудзь, абыходзіцца з ім’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якое з лац. tractāre ’весці перагаворы, абмяркоўваць, дамаўляцца’, ’трактаваць’, ’ведаць і ўмець’.

Трактаваць ₂ ’частаваць’, ’абдорваць’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр., Ласт., Гарэц., Шат., Байк. і Некр., Нар. Гом., Янк. БП), трахтава́ць ’тс’ (Бяльк., Федар. 5, Сцяшк. Сл.), ст.-бел. трактова́ти ’частаваць’ запазычана са ст.-польск. traktować ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якое з лац. tractāre ’аказваць гасціннасць, частаваць’. Параўн. таксама ст.-бел. трактамент ’пачастунак’ (1711 г.), якое са ст.-польск. traktament ’пачастунак’, ’прыём’ < лац. tractamentum ’тс’ (Брукнер, 574; Голуб-Ліер, 486; Голуб-Копечны, 106, 388; ЕСУМ, 5, 617).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

understand [ˌʌndəˈstænd] v. (understood)

1. разуме́ць

2. ахо́пліваць (розумам), уяўля́ць;

Try and understand my difficulties. Паспрабуй зразумець мае цяжкасці.

3. fml пачу́ць, даве́дацца;

I understand that he is in Oxford. Я чуў, што ён у Оксфардзе;

give (smb.) to understand fml даць (каму́-н.) зразуме́ць

♦

make oneself understood уме́ць вы́тлумачыцца;

Can you make yourself understood in German? Вы можаце гаварыць па-нямецку так, каб вас разумелі?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wéghaben

* аддз. vt разм.

1) атрыма́ць, даста́віць

éine Óhrfeige ~ — атрыма́ць апляву́ху

2) разуме́ць, ке́міць

j-n ~ wóllen — жада́ць змяшчэ́ння [устаране́ння] каго́-н.

◊ der hat áber éinen weg! — ну і п’я́ны ж ён!; ён не ў сваі́м ро́зуме!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

żart, ~u

м. жарт; смешка;

nie znać się na ~ach — не разумець жартаў;

stroić z kogo ~y — кпіць (жартаваць) з каго;

deszcz leje nie na ~y — дождж ліе не на жарты;

~em — жартам;

bez ~ów! (wolne ~y!) — без жартаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)