Клад 1 ’схаваныя каштоўнасці, скарб’ (ТСБМ, Яшк.). Ст.-рус. кладъ ’тс’, серб.-харв. кла̑да ’дабро, маёмасць’, польск. kład ’тс’. Паралелі сведчаць аб тым, што значэнне ’клад’ узнікла яшчэ ў праславянскі перыяд. Этымалогія празрыстая: да klasti (гл. класці). Прасл. kladъ мае дакладную балтыйскую паралель: літ. klõdas ’слой, палажэнне’ (параўн. клад 2), якое да літ. klóti ’рассцілаць, пакрываць’ (Фрэнкель, 274–275).
Клад 2 ’укладка раўніны длы вырабу вугалю’ (Мат. Гом.), ’складзеныя дровы’ (Сл. паўн.-зах., Др.-Падб.). Да класці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Наста́лак (пасталоў ’сякера для кляпання кос’ (драг., Жыв. сл., Клім.). Ад настиліць ’наварыць сталлю’ (Бяльк.), настилюваты ’пакрываць сталлю’ (драг., Жыв. сл.), настальваць ’наводзіць што-небудзь жалезнае сталлю’ (Нас.), да сталь (гл.); настиліць ’набіць’ (Бяльк.) узнікла на базе папярэдняга значэння, параўн. настиліць зубы ’ўдарыць па зубах’ (Грыг.), настиліваць ’перан. рабіць ударамі сіне-барвовыя знакі’: пакалываць, насталиць кому носъ, вочы (Нас.), з далейшым развіццём семантыкі параўн. насталіць нос ’паставіць у няёмкае становішча’, насталіць (каго-небудзь) ’падгаварыць, сагітаваць’ (Растарг.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
top3 [tɒp] v.
1. пакрыва́ць (зверху); быць верхаві́най;
a mountain topped with snow гара́ са сне́жнай вяршы́няй
2. быць на чале́, быць пе́ршым або́ ле́пшым
3. падраза́ць, падрэ́зваць (дрэвы, кусты)
top up [ˌtɒpˈʌp] phr. v. даліва́ць, падліва́ць, напаўня́ць (шклянку, кубак і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
slime
[slaɪm]
1.
n.
1) лі́пкая гразь, бруд -у m., мул -у m., глей -ю m.
2) сьлізь f.
2.
v.t.
пакрыва́ць сьлі́зьзю, пэ́цкаць гра́зьзю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tile
[taɪl]
1.
n.
1) дахо́ўка f.
2) плі́тка, ка́фля f.
2.
v.t.
пакрыва́ць плі́ткамі; крыць дахо́ўкаю
3.
adj.
кафля́ны
a tile floor — кафля́ная падло́га
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
schádlos
a непашко́джаны
sich an j-m ~ hálten* — пакрыва́ць свае́ стра́ты за чый-н. кошт
sich für etw. (A) ~ hálten* — узнагаро́дзіць сябе́ за што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Крыць ’рабіць пад чым-небудзь страху, дах, верх’ (ТСБМ, Нас., Др.-Падб., Яруш., ТС, Сцяшк., Шат.). Укр. крити, рус. крыть ’тс’, ст.-слав. крыти, балг. крия, макед. криям, серб.-харв. кри̏ти, славен. kriti ’тс’, польск. kryć, чэш. krúti, славац. kryť, в.-луж. kryć, н.-луж. kšyś, палаб. kråjĕ ’тс’. Прасл. kryti ’пакрываць што-небудзь чым-небудзь’ адпавядае літ. kráuti, лат. kraut ’тс’. Курыловіч (Accentuation, 297) і Станг (Verbum, 49) звяртаюць увагу на рэгулярнасць гэтых суадносін. Параўн. прасл. ryti ∼ літ. ráuti і інш. (Слаўскі, 3, 194).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Капо́ра 1 ’ланцуг для прывязвання лодкі’ (петрык. Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, у выніку распадабнення з какора (гл.) ’крывы камель, корань дрэва’, семантыка якой развівалася наступным чынам: ’крывы камель (дуба), які выкарыстоўваўся ў якасці шпангоўта лодкі’ > верхняя частка шпангоўта, за якую прывязвалі лодку’ > ’ланцуг’.
◎ Капо́ра 2, напора ’а нічога, дармо’, ’няхай сабе, ліха з ім’ (пін., Нар. лекс., Жыв. сл.). Відавочна, з’яўляецца працягам укр. капар. якое з іўрыцк. kappärä ў пераносным значэнні ’варты жалю’, ’мізэрны’, ’нічога не варты’, якое з дзеяслова карат ’пакрываць’ кірзгг ’выбачыць, пакрыць віну’ (ЕСУМ, 2, 369).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
enamel
[ɪˈnæməl]
1.
n.
1) эма́ль f. (зубна́я й для по́суду)
2) глязу́ра, палі́ва f. (для гліня́ных вы́рабаў)
3) эмалява́ныя рэ́чы або́ по́суд
2.
v.t.
пакрыва́ць эма́льлю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gild
I [gɪld]
v.t.
залаці́ць
а) пакрыва́ць пазало́тай
б) фарбава́ць у залаці́сты ко́лер
в) informal прыхаро́шваць, прыкра́шваць
gild the pill — падсаладзі́ць го́ркую пілю́лю
II [gɪld]
n.
гл. guild
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)