капці́ць

1. (куродымець) rúßen vi;

2. (пакрываць сажай) mit Ruß schwärzen, berúßen vt;

3. разм. (вэндзіць) räuchern vt;

◊

капці́ць не́ба ≅ dem Hérrgott die Táge stéhlen*, dem líeben Gott die Zeit stéhlen*; die Zeit tót¦schlagen* аддз.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

víelfach

1.

a шматразо́вы

2.

adv неаднаразо́ва, ча́ста; у мно́га разо́ў больш

den Scháden ~ ersétzen — пакрыва́ць стра́ту [шко́ду] у мно́га [шмат] разо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

décken

1.

vt

1) крыць (дах)

2) пакрыва́ць, накрыва́ць, закрыва́ць

3) хава́ць, барані́ць; прыкрыва́ць

4) задавальня́ць (попыт)

2.

(sich) супада́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áuslage

f -, -n

1) вы́стаўка (у вітрыне)

2) pl выда́ткі

~n erstátten — пакрыва́ць выда́ткі

3) спарт. зама́х, зыхо́дная пазі́цыя (фехтаванне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прикрыва́ть несов.

1. прыкрыва́ць; (закрывать) разг. закрыва́ць;

не прикрыва́й кастрю́лю кры́шкой не прыкрыва́й кастру́лю на́крыўкай;

де́рево прикрыва́ло нас от со́лнца дрэ́ва прыкрыва́ла нас ад со́нца;

прикрыва́ть ле́вый фланг воен. прыкрыва́ць ле́вы фланг;

2. (притворять) прычыня́ць;

прикрыва́ть дверь прычыня́ць дзве́ры;

3. (скрывать) хава́ць; (утаивать) уто́йваць; (покрывать) пакрыва́ць, прыкрыва́ць;

прикрыва́ть гро́мкими фра́зами хава́ць за гу́чнымі фра́замі, прыкрыва́ць гу́чнымі фра́замі;

прикрыва́ть обма́н уто́йваць (хава́ць, пакрыва́ць, прыкрыва́ць) падма́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Канве́рт ’пакет з паперы для перасылкі пісьма па пошце’, ’коўдра ў форме пакета’ (ТСБМ, Бяльк., Сцяшк.), канаве́рт ’тс’ (Сцяшк.; бяроз. КЭС); кунве́рт (Бяльк.), маст. канвэ́рт, пруж. коновэ́рт ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). З рус. конве́рт, якое ў Пятроўскую эпоху з франц. couvert ’закрыты, схаваны’ < couvrir ’пакрываць’ < с.-лац. copertum < coopertus ’накрыты’. Застаецца няясным узнікненне насавога ‑н‑. Магчыма пасрэдніцтва ням. Kuvert. Гл. Фасмер, 2, 308; Шанскі, 2 (К), 250.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

румя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; незак.

1. Пакрывацца румянцам (у 1 знач.); чырванець. Твар румяніцца дзявочы, І бярозкай гнецца стан... Гурло.

2. Пакрываць твар румянамі; фарбавацца. Жанчына румяніцца.

3. Набываць чырвоны колер, адценне, чырванець. Над полем, Над сасоннікам, Над гаем Румяніцца вячэрняя зара. Свірка. Да раніцы над мястэчкам румянілася патрывожанае неба. Паўлаў. // Падсмажваючыся, пакрывацца залаціста-карычневай скарыначкай; запякацца. Пірог пачаў румяніцца. □ Смажаная на зборы бульба румянілася хрумсткімі скрылікамі на вялікай патэльні. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rime

I [raɪm]

n.

гл. rhyme

II [raɪm]

1.

n.

шэ́рань f., іне́й -ю m.

2.

v.

пакрыва́ць (-ца) шэ́раньню, аб’і́ньваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ink

[ɪŋk]

1.

n.

чарні́ла n., чэ́рня f.; друка́рская фа́рба

2.

v.t.

1) пазнача́ць чарні́лам

2) пакрыва́ць лі́тары друка́рскай фа́рбай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

slate​2 [sleɪt] v.

1. пакрыва́ць шы́ферам, шы́фернаю плі́ткаю

2. AmE, infml зано́сіць у спіс кандыда́таў; прызнача́ць (на які-н. час);

a mee ting slated for Tuesday сустрэ́ча, запланава́ная на аўто́рак

3. BrE, fml крытыкава́ць ( асабліва ў газеце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)