Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: больш насычаны, з цёмным адценнем (у параўнанні з колерам, названым у другой частцы слова), напрыклад: цёмна-зялёны, цёмна-жоўты, цёмна-чырвоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
За́льва ’маладое шчаўе каля хаты’ (лях., Жыв. сл.). Магчыма, скажонае слова з кампанентам зелʼ‑ (гл. зелле). Можа, трэба ўлічыць лат.zaļš ’зялёны’, у тым ліку zaļ bariba ’свежая агародніна’. Няясна.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
друг, -а, м.
1. Той, хто дружыць 3 кім-н., блізкі сябар, прыяцель.
Стары д. лепш за новых двух (з нар.). Сустрэча з другам.
Зялёны д. (пра лес).
2.Ужыв. як зварот да блізкага чалавека, а таксама як ветлівы зварот да таварыша, суседа ці сустрэчнага чалавека.
Дапамажы, д.
3.Кдру́жа (разм.). Ужыв. як форма звароту да каго-н.
Дарагі дружа, спачуваю табе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пла́зма, ‑ы, ж.
1.Спец. Вадкая частка крыві.
2.Уст. Пратаплазма.
3. Цёмна-зялёны халцэдон.
4.Спец. Стан рэчыва, у які яно пераходзіць, пачынаючы з тэмператур у некалькі тысяч градусаў.
[Грэч. plasma — утварэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаўці́ць, жаўчу, жоўціш, жоўціць; незак., што.
Рабіць жоўтым, афарбоўваць у жоўты колер. Ціха было і ва ўсім сяле, ніводзін агеньчык не жаўціў цемры.Мележ.Жоўтыя званцы зялёны луг ж[о]ўцяць...Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разве́двальнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца разведваннем нетраў. Інжынер-разведвальнік. □ Мы, — гэта Васіль, Наташа і я. Усе трое — разведвальнікі балот. З гадзіну назад нас прывёз сюды зялёны экспедыцыйны газік.Аляхновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыно́к, ‑нка, м.
Памянш.да тын; невялікі тын. Наўкол прыгожай агародкай зялёны двор абняў тынок.Машара.— Ты бяжы, мой конь, ды на Сож бяжы, Стукні капытом у стары тынок.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фіста́шкавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фісташкі. Фісташкавы гай.// Прыгатаваны з фісташак (у 2 знач.). Фісташкавы торт.
2. Бледна-зялёны, колеру фісташкі (у 2 знач.). Паліто фісташкавага колеру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмбрыён, ‑а, м.
Зародак чалавека ці жывёлы. Чуеце, Кволыя стукаюць дзюбы?.. Гэта ўпарта, Бы камнярубы, Працуюць нядаўнія эмбрыёны, Акно прабіваючы ў свет зялёны.Сіпакоў.//перан. Зараджэнне, пачатковая стадыя чаго‑н.
[Грэч. émbryon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)