waif [weɪf] n.

1. бяздо́мны чалаве́к; бадзя́га; беспрыту́льнік; беспрыту́льніца

2. кі́нутая (ні чыя) рэч або́ жывёліна;

waifs and strays беспрыту́льныя дзе́ці або́ жывёлы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аднано́гі, ‑ая, ‑ае.

Які мае толькі адну нагу. Амелька стаяў сярод хаты, абапёршыся на сваю драўляную нагу. Дзеці спалохана глядзелі на аднаногага чалавека. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затармасі́ць ​1, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак., каго.

Разм. Замучыць, стаміць тармосячы. Дзеці мяне зусім затармасілі.

затармасі́ць ​2, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак.

Разм. Пачаць тармасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выплюхнуць што‑н. з многіх пасудзін, выплюхнуць усё або многа чаго‑н. Дзеці павыплюхвалі ваду з ночваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазве́швацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Звесіцца, нахіліцца, апусціцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Дзеці пазвешваліся з печы. □ Каржакаватыя сосны пазвешваліся над.. [заводам]. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохшлю́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які тры разы ўступаў у шлюб або знаходзіўся адначасова ў трох шлюбах.

2. Які паходзіць ад трох шлюбаў. Трохшлюбныя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціхма́насць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць ціхманага. Яшчэ Дануся паводзіла сябе так, як часамі дзеці пры чужым нябожчыку — з забаўнай вонкавай пакорай і ціхманасцю. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́руч нареч. (о людях) ря́дом; (при гл. состояния, нахождения — ещё) во́зле, по́дле;

дзе́ці іду́ць п. — де́ти иду́т ря́дом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уры́мсціцца сов., разг. угомони́ться, успоко́иться, утихоми́риться;

дзе́ці до́ўга не маглі́ ўры́мсціцца — де́ти до́лго не могли́ угомони́ться (успоко́иться, утихоми́риться)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апекава́ць, апякую, апякуеш, апякуе; незак., каго-што.

Ажыццяўляць апеку (у 1, 2 знач.). Калі дзеці вырасталі і станавіліся самастойнымі, бацька іх больш не апекаваў. Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)