сцячы́ся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., сцячэ́цца, сцяку́цца; сцёкся, сцякла́ся, -ло́ся; зак.
1. Пра патокі, вадкасць: злучыцца.
Ручаі сцякліся.
2. перан. Пра людзей: сысціся, з’ехацца ў адно месца.
На плошчу сцяклося многа народу.
|| незак. сцяка́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перазво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да перазваніць.
2. Званіць папераменна ва ўсе званы. // Звінець папераменна (пра званы, званочкі).
3. Папераменна звінець, удараючыся аб што‑н. або адно аб адно. Глуха гудзелі і перазвоньвалі металам гарматныя вежы. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантра́рны
(лац. contrarius)
процілеглы, супраціўны;
к-ыя суджэнні — процілеглыя суджэнні, якія выключаюць адно другога.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
сцяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Цягнучы, несучы, звалачы, сабраць у адно месца ўсё, многае. Сцягаць жэрдзе ў кучу.
2. Разм. Звадзіць куды‑н. і прывесці назад. Сцягаць старога на базар.
3. Разм. Знасіць. Сцягаць сукенку за адно лета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Суку́пны ’сумесны, агульны, аб’яднаны’ (ТСБМ). Дзеепрыметнік, утвораны ад дзеяслова ку́піць ’збіраць у адно’ (Ласт.) з прыст. су-; аднак адсутнасць утварэнняў тыпу *сукупіць або *сукупа схіляе да думкі пра няпоўную кальку з рус. совокупный ’агульны, злучаны ў адно’ (з ц.-слав., гл. Фасмер, 3, 705). Гл. купа 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Plus vident’ oculi quam oculus
Два вокі бачаць больш, чым адно.
Два глаза видят больше, чем один.
бел. Адно вока бачыць далёка, а два ‒ яшчэ далей.
рус. Лучше видят очи, чем око.
фр. Quatre yeux voient mieux que deux (Четыре глаза видят лучше, чем два).
англ. Two heads are better than one (Две головы лучше одной).
нем. Vier Augen sehen mehr als zwei (Четыре глаза видят больше, чем два).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Талябе́ніць (талебе́ніць) ’гаварыць адно і тое ж, балбатаць’ (ТС). Гл. талабаніць (з экспрэсным змякчэннем).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́нціць ‘гаварыць, паўтараць адно і тое ж’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, звязана з трэнтацца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інтэгра́цыя, ‑і, ж.
Кніжн. Аб’яднанне ў адно цэлае якіх‑н. частак. Эканамічная інтэграцыя сацыялістычных краін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Адкусіць адно за другім усё, многае. Паадкусваць канцы нітак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)