zwąchać

зак. разм. пачуць, учуць; пранюхаць;

zwąchać co się święci — пачуць, адкуль вецер дзьме

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

почём нареч.

1. (по какой цене) разг. пачы́м;

2. (на основании чего-л. — только в соединении с глаголом знать) прост. адку́ль;

почём я зна́ю адку́ль я ве́даю;

◊

почём знать хто ве́дае;

почём зря не зважа́ючы ні на што; (бить и т. п.) ваўсю́, з усёй сі́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

áusräuchern

vt

1) абку́рваць, выку́рваць (дымам)

2) перан. разм. выку́рваць (адкуль-н.); выжыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dráufkommen, daráufkommen

* vi (s) успо́мніць, прыгада́ць

wie kómmen Sie ~? — адку́ль Вы гэ́та ўзялі́?

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́правадзіць, ‑ваджу, ‑вадзіш, ‑вадзіць; зак., каго.

Прымусіць выйсці, выехаць адкуль‑н.; выгнаць. Выправадзіць няпрошаных гасцей. □ Агата сунула.. [Юрку] ў рукі гурок і выправадзіла з хаты. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылу́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля лугу. У тым баку, дзе была рэчка і адкуль нясло набраклым прылужным хмызняком, забляяў баран — начная птушка. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устрыво́жанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан устрывожанага. На сэрцы быў нейкі незразумелы неспакой, вельмі падобны на ўстрывожанасць, і .. [Барашкін] спачатку не лог даўмецца, адкуль гэта. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чо́рствасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць чорствага. Праўда,.. [хлеб] ужо быў трэці тыдзень, і чорствасць зменшыла ацеслівасць. Чорны. — І адкуль у .. [Тамары] такая чорствасць? — ламаў галаву Канькоў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыно́ўніцтва, ‑а, н., зб.

1. Чыноўнікі. Гарадское чыноўніцтва.

2. перан. Бюракратычна-фармальныя адносіны да сваёй працы, раўнадушныя адносіны да людзей. Адкуль у яго тое чыноўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саро́ка, -і, ДМ -ро́цы, мн. -і, -ро́к, ж.

1. Птушка сямейства крумкачовых з доўгім хвастом і чорным з белым апярэннем.

2. перан. Пра балбатлівага, шумнага чалавека.

◊

Сарока на хвасце прынесла — пра навіну, весткі, атрыманая невядома адкуль (жарт., іран.).

|| прым. саро́чы, -ая, -ае і саро́чын, -а.

Сарочына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)