збе́глы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які збег, уцёк адкуль‑н. Збеглы катаржнік. Збеглы ваеннапалонны. / у знач. наз. збе́глы, ‑ага, м.; збе́глая, ‑ай, ж. Убачыць збеглага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)