вы́дзьмухаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дзьмухаючы, выдаліць адкуль‑н. пыл, парушыны і пад. Выдзьмухаць брытву. // Дзьмухаючы на вуголле, выклікаць з’яўленне полымя. Выдзьмухаць агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)