пусці́ць, пушчу́, пу́сціш, пу́сціць; пу́шчаны; зак.
1. каго-што. Перастаць трымаць, даць каму-, чаму-н. волю, выпусціць.
П. птушку на волю.
2. каго-што. Дазволіць, даць магчымасць каму-, чаму-н. ісці ці ўвайсці куды-н.
П. у адпачынак. П. жывёлу на пашу. П. ў хату. П. начаваць.
3. што. Прывесці ў рух, у дзеянне, у рабочы стан.
П. гадзіннік. П. струмень вады. П. аўтаматычную лінію.
4. каго-што. Прымусіць, даць магчымасць каму-н. рухацца якім-н. чынам ці куды-н.
П. каня наўскач. П. плуг глыбей у зямлю.
5. каго-што. У спалучэнні з назоўнікамі ўжыв. ў знач. падвергнуць чаму-н. або выкарыстаць з якімі-н. мэтамі, накіраваць у якуюн. сферу дзейнасці.
П. у абыходак. П. участак пад авёс.
6. што. Распаўсюдзіць, разнесці (разм.).
П. погалоску. П. плётку.
7. што. Кінуць што-н. у каго-, што-н.
П. камень у акно. П. грошы на вецер (перан.; патраціць дарэмна, упустую).
8. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Даць з сябе парастак, карані.
П. атожылкі.
9. ( 1 і 2 ас. не ўжыв.). Не вытрымаўшы напружання, цяжару, перастаць утрымліваць што-н. (разм.).
У мяшку пусціла шво.
10. асаб. і безас. Адтаяць (разм.).
Балота месцамі пусціла.
Замарозіла, а потым зноў пусціла.
◊
Пусціць (з) агнём або (з) дымам што (разм.) — спаліць.
Пусціць з торбай каго (разм., уст.) — давесці да жабрацтва.
Пусціць на свет каго-што (разм.) — нарадзіць, даць жыццё.
Пусціць юшку каму (разм.) — ударыць, разбіць нос да крыві.
|| незак. пуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. пуск, -у, м. (да 3 знач.).
П. ракеты.
|| прым. пускавы́, -а́я, -о́е.
П. аб’ект.
Пускавая ўстаноўка.