Verbum

анлайнавы слоўнік

пощёлкать сов.

1. (надавать щелчков) надава́ць пстры́чак;

2. (произвести щёлкающие звуки — пальцами) папстры́каць; (кнутом, зубами) паля́скаць; (пружиной, замком) пашчо́ўкаць; (языком) пацмо́каць; (шпорами, каблуками) пацо́каць;

3. (погрызть орехи и т. п.) палуза́ць;

4. (попеть — о птицах) пацёхкаць, пашчо́ўкаць; см. щёлкать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каго-што. Тое, што і каціць (у 1 знач.), але абазначае рух, які адбываецца ў розны час і ў розных напрамках.

К. бочкі.

К. бярвенне.

2. што. Размякчаючы ў руках і рухаючы па якой-н. паверхні, надаваць чаму-н. акруглую форму.

К. клёцкі.

К. шарыкі з пластыліну.

3. што. Паварочваць з боку на бок у чым-н. сыпкім, вязкім.

К. рыбу ў муцэ.

4. што. Разгладжваць пры дапамозе качалкі, качалак.

К. абрусы.

5. што. Рабіць пракатку (спец.).

К. ліставое жалеза.

6. Падкідваць каго-н. на руках, выражаючы радасць, захапленне і пад. (разм.).

|| зак. пакача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2—4 і 6 знач.), вы́качаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 3 і 4 знач.) і скача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2 знач.).

|| наз. кача́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

emphasis

[ˈemfəsɪs]

n., pl. -ses

1) на́ціск -у m.; пры́ціск -у m.; сі́ла f.

to put emphasis — кла́сьці на́ціск (на ва́жныя сло́вы ці фра́зы), гавары́ць з пры́ціскам

2) зна́чаньне, значэ́ньне n.

to lay emphasis on something — надава́ць чаму́ зна́чаньне, падкрэ́сьліваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

highlight

[ˈhaɪlaɪt]

v.t.

1) асьвятля́ць, кіда́ць я́ркае сьвятло́ на што

2) падкрэ́сьліваць, высо́ўваць на пе́ршы плян, надава́ць вялі́кае зна́чаньне

3) рабі́ць выда́тным

1) сьветлавы́ эфэ́кт у жы́вапісе, фатагра́фіі

2) найбо́льш ціка́вая ці ва́жная ча́стка чаго́-н., падзе́я, сцэ́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ру́хнуць ₁ ’абваліцца, упасці пад дзеяннем уласнага цяжару’; перан. ’перастаць існаваць, знікнуць’ (ТСБМ). Рус. ру́хнуть, польск. runąć ’упасці, зваліцца, распасціся; раптоўна рушыць з месца, рынуцца’, ст.-польск. ’грукнуць, загрымець, зарыкаць, зараўці’, ст.-чэш. runúti ’упасці, зваліцца’, балг. ру́хна ’упасці з шумам, разваліцца’. З прасл. *ruxnǫti < *ruxati, *rušiti ’прымушаць рухацца, надаваць рух, піхаць, штурхаць, варушыць, перакульваць, звальваць’ (Борысь, 527), гл. рушыць.

Ру́хнуць ₂ ’сказаць невыразна і зняважліва’ (мсцісл., Юрч. Сін.). Магчыма, ад рух (гл.), параўн. бу́хнуць ’сказаць нечакана і неабдумана’, бра́знуць ’сказаць неасцярожна’ (Юрч. Сін., 189–190), аднак, больш верагодна з рухаць ₂ (гл.).

Ру́хнуць ₃ ’кінуцца’: рухнулі свінья (саліг., Нар. словатв.), ’крануць, зрушыць’, ’хутка пайсці, рынуцца’, рухну́ць ’тс’ (ТС); рухну́цца ’рушыцца, крануцца’ (там жа). Да рухнуць ₁ (гл.). Версія пра сувязь не з рухаць, рушыць, а з гукапераймальным рухаць (рюхаць) ’падаваць гукі (пра свіней)’ (гл. рухаць ₂, рохаць) (Нар. словатв., 112) непераканаўчая.

Ру́хнуць ₄ ’прапасці (пра зімовую дарогу)’ (круп., Нар. сл.; ТС), рухну́ць ’тс’ (ТС). Канкрэтызацыя значэння ’перастаць існаваць, знікнуць’ слова рухнуць ₁ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кава́ць, кую, куеш, куе; куём, куяце; незак., што.

1. Ударамі молата або ціскам апрацоўваць распалены метал, надаваць яму патрэбную форму. Каваць жалеза. // Вырабляць каваннем. Заўсёды ля .. кузні шмат народу: падкоўваюць коней, куюць нарогі. Бядуля.

2. перан. Настойлівай працай, вялікімі намаганнямі ствараць што‑н., дамагацца чаго‑н. Каваць перамогу. □ — Табе, Міхась, ужо вядома, Што нашы людзі мір куюць, На рыштаваннях, на варштатах, У інстытутах, у брыгадах. Корбан. Людзі самі, сваімі шчырымі рукамі, куюць сваё шчасце, робяць вясну на зямлі! Бялевіч.

3. Падкоўваць, акоўваць. Каваць колы. □ У наступныя дні ён вадзіў у саўгасную кузню каваць кон[ей]. Чорны.

4. Закоўваць (у кайданы і пад.). Так і павялі таварыша Васіля.. Каваць не пасмелі, каб не выклікаць цікаўнасці людзей. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., каго-што.

1. Пакрываць, насычаць фарбай, падвяргаць афарбоўцы. Фарбаваць падлогу. Фарбаваць тканіны. □ Дзяўчаты ў камбінезонах і ў спяцоўках паспешліва і любоўна фарбавалі асвятляльныя мачты. Карпаў. [Хлопчык:] — Глянь, хто гэта туды [на дах] узлез? Што ён робіць? [Маці:] — Маляр. Дах фарбуе, каб не цёк. Гарбук. // Надаваць колер, афарбоўку. Фарбуе сонца ліст асіны, а ў сэрцы радасць і вясна. Дзень добры, родная краіна! Дзень добры, Беларусь мая! Машара. Чырвоная прозалаць захаду фарбавала не толькі край неба, але і ўсё наваколле ў мяккі ружовы колер прадвесня. Сабаленка.

2. Разм. Пэцкаць (пра нетрывала, недабраякасна афарбаваныя рэчы).

3. Падмалёўваць сабе вусны, бровы і пад. Тамара не разумее: навошта фарбаваць вусны? Ермаловіч. // Перафарбоўваць у іншы колер. Фарбаваць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

devote

[dɪˈvoʊt]

а) прысьвяча́ць сябе́ (Бо́гу, спра́ве), прысьвяча́ць (-ца)

б) devote oneself — аддава́цца, прысьвяча́цца

The museum devotes one wing to modern art — Музэ́й адно́ крыло́ прысьвяча́е суча́снаму маста́цтву

2) аддава́ць; надава́ць

to devote much time to studies — аддава́ць шмат ча́су наву́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

flavor

1) смак -у m

2) прыпра́ва f., пры́смак -у m.

3) пры́смак -у m., адце́ньне

a flavor of romance — прысма́к рама́ну

4) пах -у m., спэцыфі́чны пах

v.t.

1) прыпраўля́ць (стра́ву)

2) надава́ць пры́смак або́ ціка́васьць да чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

orient

[ˈɔrient]

n. Poet.

усхо́д -у m.

Orient — Усхо́д -у m. (краі́ны Азіі)

adj.

1) Poet. усхо́дні

2) сьве́тлы; бліску́чы

[ɔriˈent]

1) надава́ць патрэ́бны кіру́нак адно́сна бако́ў сьве́ту, арыентава́ць; ста́віць буды́нак тва́рам на ўсхо́д

2) знахо́дзіць кіру́нак

to orient oneself — арыентава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)