Тру́снуць ‘хруснуць, храснуць, надламацца’ (Нас., Некр. і Байк., Ласт., Сл. ПЗБ), сюды ж трусці́ць, патрусі́ць ‘паламаць, здрабіць на кавалкі’ (Нас., Байк. і Некр., Гарэц.), тру́снік ‘друз, трэскі’ (Сцяшк. Сл.). Да прасл. *trǫs‑t‑/*trus‑t‑, якія суіснуюць з варыянтамі: *xrǫst‑/*xrust‑, *drozg‑/*dryzg‑. Гл. трушчыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
znać się
zna|ć się
незак.
1. na czym разбірацца ў чым; разумець што;
~ć się na muzyce — разбірацца ў музыцы;
nie ~ć się na żartach — не разумець жартаў;
2. z kim ведаць каго, быць знаёмым з кім;
~ć się nawzajem — ведаць адно аднаго;
~my się na tym! разм. нас не ашукаеш!;
~ć się jak łyse konie разм. добра ведаць адно аднаго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Абкіто́ваны ’замазаны кітам’, абкітаванне (Нас., Бяльк.), абкітоўка (Бяльк.) праз кітаваць ад кіт (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абшліпа́цца ’запэцкацца ў гразь’ (Бяльк.), параўн. абшлёпаны ’запэцканы’, абшлёпацца ’запэцкацца’ (Нас.). Гл. шлёпаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абшусну́цца ’абарвацца, упасці’ (Нас.), кантамінацыйнае ўтварэнне ад абшаснуцца (гл.) і шусць, шустры (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Акро́пна ’жудасна’ (Бяльк., Гарэц.), акропнасць (Касп.), акропны ’моцны, жудасны’ (Нас.) < польск. okropny ’жудасны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ало́вак (БРС, Нас., Касп.), алавок (Др.-Падб., Гарэц.) < польск. ołówek (Рыхардт, Poln., 85).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
А́льбо́ (БРС, Мал., Гарэц., Нас., Шат., Мядзв.), альба (Касп.) ’ці’ < польск. albo (Мядзв.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Алю́н ’галун’ (Нас., Касп., Гарэц.) < польск. ałun, hałun < ням. Alaun (alun). Гл. галун.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)